• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Suishou no Fune | Where the Spirits Are

Nieuwe Japanse psychedelica klinkt vooral inconsequent.
CD, Holy Mountain

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 02 augustus 2006

Suishou No Fune betekent zoiets als 'Het Kristallen Schip'. De toevallige referentie naar het welbekende nummer daar gelaten, heeft de Japanse band niets met The Doors te maken. Hoewel de Japanners een behoorlijk hallucinant sfeertje weten op te roepen, halen ze echter hun inspiratie niet uit de jaren ’60, maar eerder uit het eind van de jaren ’70.

Suishou No Fune kent namelijk een new of no wave-achtige aanpak, kunnen we concluderen aan de hand van het openingsnummer ‘Vale of Spirits’. We horen een drukke bas en een noisy overstuurde gitaar de sfeer bepalen en er mept iemand woest op een drumstel. Dat klinkt best aangenaam, totdat er een dame begint te zingen…
Het weinig oorstrelende gekrijs dat volgt, is op het randje van vals en even vaak over die rand. Vergeef me het cliché, maar mijn kat (half-Siamees; niet Japans) weet het stemgeluid van de zangeres vrij aardig te benaderen en is bovendien toonvaster. Het voordeel van de belabberd slecht geproduceerde plaat is in elk geval dat de helft van dat gekrijs verloren gaat in een brij van geluid.

Wellicht is het daarom dat vrij vaak de zang een beetje wordt gelaten voor wat ze is en de band er voor kiest zijn instrumentale kant te verkennen. Twee nummers van beide ongeveer een kwartier worden gekenschetst door episch gedrone en een zeer minimale aanpak.
Opeens zijn de drums en bas zo goed als verdwenen en hakken de Japanners met een heel ander bijltje. Met even traag als spookachtig gitaargepiel roepen ze een bijna hallucinant, psychedelisch sfeertje op. Het klinkt best aardig, maar het heeft niets te maken met de voorgaande nummers. Zelfs het voor vrouwenzang doorgaande kattengekrijs heeft plaatsgemaakt voor een bezwerend klinkende mannenstem.

Suishou No Fune klinkt nogal bizar, maar ergens ook wel getalenteerd en uitdagend. Op goede (lees: instrumentale) momenten maakt de band sferische en zelfs meeslepende muziek. Toch is het vooral de inconsequente aanpak die in het oog springt, evenals de opvallend slechte productie. En boven alles: doe alsjeblieft iets aan die zangpartijen. Maauuuww!

http://www.kindamuzik.net/recensie/suishou-no-fune/where-the-spirits-are/13555/
Meer Suishou no Fune op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/suishou-no-fune