Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Alan: “Michael! Wat zullen we vanmiddag gaan doen? Boomhutten bouwen? Verstoppertje spelen? Fikkie steken?”
Michael: “Ik weet iets beters! Laten we vanmiddag Vince Watsonnetje spelen!”
Alan: “Vince Watson? Die befaamde producer van electronica uit Schotland?”
Michael: “Inderdaad! Jij mag dan Vince zijn, dan ben ik, eh, ook Vince, okay?”
Alan: Okay! Top!”
[…]
Alan: “Eh, Michael...“
Michael: “Ja?”
Alan: “Hoe werkt dat eigenlijk, Vince Watsonnetje spelen?”
Michael: “Dat zal ik je vertellen! Je maakt gewoon een stuk of tien loops met een oude drumcomputer, zoals deze TR-808. Vervolgens leg je daar nog wat melodielagen overheen met een analoge synthesizer. Hier, neem deze fijne Korg van mijn opa maar.”
Alan: “Ah! Ik snap het!”
[…]
Alan: “Michael?”
Michael: “Jaha! Wat nu weer?”
Alan: “Ik weet niet zo goed wat ik moet maken.”
Michael: “Maar dat is simpel! Hier, dit is de cd Sublimina van Vince Watson. Daarnaast heb ik hier Spanners van The Black Dog. Wat je nou moet doen, is deze albums gewoon goed beluisteren, en de melodieën van beide cd’s samenvoegen.”
Alan: “Valt dat niet op dan?”
Michael: “Daar zit iets in. Weet je wat? Draai gewoon sommige melodieën om. Dan hoort niemand de gelijkenis meer.”
Alan: “Vet! Doen we!”
[…]
Alan: “Klaar!”
Michael: “Ah, ik hoor het al: kwaliteitswerk! Er mist alleen nog één extra onderdeel om het geheel wat meer cachet te geven.”
Alan: “En dat is?”
Michael: “Snel! Roep je zus, en laat haar wat nietszeggende dingen in deze microfoon zingen, zeggen en kreunen! In de tussentijd schrijf ik dan een biografie met allemaal hoogdravende verwijzingen naar grootheden uit het veld die niet direct doen vermoeden dat hier sprake is van een typisch geval ‘Vince Watsonnetje spelen’. Ook verzin ik een roedel enigmatische tracktitels en google ik even een bandnaam die op Discogs nog maar hooguit zeven keer voorkomt.”
Alan: “Dan is het af?”
Michael: “Jawel! Het enige wat we nog moeten doen, is het album bij een klein label laten uitbrengen. Die sturen het dan naar allemaal recensenten, die er vervolgens allemaal leuke verhaaltjes over schrijven!”
Alan: “Wauw! Ik wist niet dat het zo makkelijk was, dat Vince Watsonnetje spelen! Maar ik ga nu weg, want ik moet voor het donker thuis zijn. Doeg!”
http://www.kindamuzik.net/recensie/subway/empty-head/10515/
Meer Subway op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/subway
Deel dit artikel: