Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het duo achter het Nederlandse Strange Attractor, Niels van Hoorn (basklarinet en windinstrumenten) en Richard van Kruysdijk (overige instrumenten en productie), besloot dit jaar de twee eerder op vinyl uitgekomen releases Rorschach uit 2004 en Rorschach II uit 2005 samen te voegen tot een langspeler. Gelukkig maar. Everything Is Closer is namelijk een fenomenaal album waar de speelsheid en genrevariatie van Xploding Plastix samenvallen met de spannende ambient en jazz van Nils Petter Molvaer en The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble. Aangevuld met zangeres Marie-Claudine van Vlemen (Sonar Lodge), zanger Edward Ka-spel (The Legendary Pink Dots) en bassist en zanger Richard Sinclair levert dat zestien tracks lang verfrissende en luisterbare beats, bits, ambient en jazz.
Strange Attractor voelt zich op Everything Is Closer op geen moment beperkt door stijlconventies, maar weet wel probleemloos eenheid en identiteit te bewaren. Zo worden de soulvolle broken beats tijdens ‘Omega’ afgewisseld met een vleug Richard D. James in ‘Simulacra’, krijgen de duistere hoornblazers in ‘The Mind Travels Further than the Body’ gezelschap van de triphoptrack ‘Never Say Never’, en vermengen lagen dikke ravesynthesizers in ‘Dreamtime’ zich met hiphop tijdens ‘Scrap Metal’. Jazz, broken beats, chemical, triphop, ambient: u vraagt, Strange Attractor speelt, en nog met een erg plezierig eigen geluid ook. Eén nadeel: met bijna zeventig minuten speeltijd is Everything Is Closer redelijk uitputtend, alhoewel dat leed prima draagbaar is vanwege de variatie in stijlen en de overbruggende intermezzo’s.
http://www.kindamuzik.net/recensie/strange-attractor/everything-is-closer/13193/
Meer Strange Attractor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/strange-attractor
Deel dit artikel: