Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sticky Fingaz is weer terug…. Of is hij eigenlijk nooit weggeweest? Als Onyx-fan ("my name is Sticky Fingaz and I hope that you die!") was ik er uiteraard op gebrand om dit schijfje te beluisteren.
Decade begint met een intro waarin Sticky zijn gal spuugt over de status van hiphop van nu… Al zijn helden worden hem afgenomen (2pac, Big Pun, etc.), en het verleden brengt hem tot het heden en de toekomst. Sticky, zelf ooit nog ontdekt door wijlen Jam Master Jay (Run DMC), is er klaar voor. Op het intro zweert Sticky zijn eigen imperium op te bouwen, en aangezien je daar veel geld voor nodig hebt en de opbrengst van deze cd daartoe zou kunnen leiden, skipte ik het schijfje maar gelijk door naar 'Let's Do It', samen met X 1 en Columbo (nee, niet de detective met de sigaar). De productie klinkt lekker, al lijkt het soms wat rommelig qua arrangementen. Op 'What Chu Here For' hoorde ik eigenlijk vooral het refrein dat mij heel erg deed denken aan het D12-koor, iets wat eigenlijk niet bij Sticky Fingaz past, aangezien deze het allemaal wat in een serieuzer daglicht ziet dan de jongens uit Detroit. Op 'Can't Call It' hoor je weer een heel andere sound en dus een andere Sticky. Over een relaxte beat, een soort mix tussen die van Dre en The Neptunes, flowt Sticky er lekker op los. En gelukkig wordt het daarna alleen maar leuker om te luisteren naar deze schijf. Goed productie, leuke refreintjes en zeker een lekkere algehele sound.
Het is moeilijk te zien welke kant Sticky nu eigenlijk op wil gaan. In de tijd van Onyx (van wie het debuut Bacdafucup toevallig op de kop af een decennium geleden uitkwam) was hij de allergekste dawg die je nog niet een tandenstoker zou toevertrouwen, vanwege het gevaar dood te worden gestoken. Maar nu klinkt er af en toe ook een grappige Sticky, en hoor ik op 'Bad Guy' zelfs een heuze poging tot R&B. Met de single 'Slam' had Sticky met zijn Onyx tien jaar geleden een monsterhit, en het album Bacdafucup heeft toen zelfs Dr Dre en zijn The Chronic op de Soul Train Awards van de troon gestoten. Of Sticky nu een even grote zakenman kan worden als Dre en inderdaad zo zijn eigen imperium op kan bouwen, valt nog te bezien. Met Decade is er in ieder geval een lekker album. Laat hem nu eerst maar eens een keer naar Nederland komen om zijn live appeal tentoon te spreiden, want laten we eerlijk zijn: dat van Dre in 2000 (Paradiso) was waardeloos. Volgens het nummer 'Shot Up' is Sticky nog altijd even gek als we van hem gewend waren in de Onyx tijd, dus ik ben er klaar voor.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sticky-fingaz/decade/3723/
Meer Sticky Fingaz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sticky-fingaz
Deel dit artikel: