Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoewel hij met Away for the Day debuteert als soloartiest, is Engelsman Steve Robinson al een dikke twintig jaar actief als manusje-van-alles. Zo speelde hij onder andere in de begeleidingsband van Roger McGuinn. Met de dertien tracks op zijn eerste langspeler treedt hij in de voetsporen van The Beatles en The Byrds, de band die zijn voormalige werkgever aanzien gaf.
Hoewel Robinson al enige tijd aan de andere kant van de Atlantische Oceaan vertoeft, zingt hij nog steeds als een keurige Engelsman. Dat hij toch een klein beetje heimwee heeft horen we in de voorlaatste track, het fraaie ‘England’s Green’. De belangrijkste inspiratie voor zijn luchtige liederen, die steevast een kruising zijn tussen dromerige pop en nostalgische folk, vindt hij in de dagelijkse bezigheden van het menselijk bestaan, zoals zijn gelukkige leventje met vrouw en kind in de Verenigde Staten van Amerika. Het geluk van Robinson hoor je in de vrolijke titeltrack, waarna ik meteen ‘Ob-la-di, Ob-la-da’ van The Beatles in mijn hoofd had.
Away for the Day staat vol met harmonieuze popliedjes die veel ruimte geven aan de prachtige zangstem en sterke songteksten van Robinson. “Sweet songs never last too long on broken radios,” zong John Prine in zijn dopesong ‘Sam Stone’. Maar met het voortreffelijke Away for the Day moeten we dat nog zien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/steve-robinson/away-for-the-day/9201/
Meer Steve Robinson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/steve-robinson
Deel dit artikel: