Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In het recente verleden was Steve Dawson de drijvende kracht achter Dolly Varden, samen met zijn echtgenote Diane Christiansen. Op zijn eerste soloplaat is de bijdrage van vrouwlief ingeperkt tot slechts twee nummers: de gematigde bluestune 'Ten Thousand Pounds' en het wat zweverige titelnummer. Haar achtergrondzang zorgt voor een fraaie wending in de onderhoudende songs van haar man.
Sweet Is the Anchor is een tamelijk zoete en onschuldige plaat van een singer-songwriter die niet bezig is om de wereld te veranderen. Er is bovendien maar weinig kuntrie van zijn vorige werkgever Dolly Varden in de elf liedjes te horen.
Wel grijpt Dawson regelmatig terug naar kalmerende jazz en blues voor beginners. In 'Friends Like a Wheel' en enkele andere songs is zelfs een beetje elektronica te horen, waardoor je soms een hypnotisch effect ervaart.
Dat Dawson in de songs nergens over de schreef gaat en op de rem trapt als het spannend wordt, is ergens wel jammer. Sommige songs kunnen wel een flinke schop onder het achterwerk gebruiken. De aangename zangstem van Dawson (denk aan een beschaafde en niet vals zingende Elvis Costello) zorgt er voor dat de achtergrondmuziek van Sweet Is the Anchor nergens irriteert. De drang om deze nette cd weer eens uit de platenkast te halen is er na één luisterbeurt helaas niet. Wij drinken onze drank liever net iets sterker.
http://www.kindamuzik.net/recensie/steve-dawson/sweet-is-the-anchor/11201/
Meer Steve Dawson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/steve-dawson
Deel dit artikel: