• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Stereophonics | Language. Sex. Violence. Other?

Dosis testosteron redt Welshmen van uitzichtloos bestaan
CD, V2

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 22 april 2005

Na ronduit teleurstellende platen als Just Enough Education to Perform (‘01) en You Gotta Go There To Come Back (‘03) was het Welshe trio Stereophonics duidelijk aan herbezinning toe. Gelukkig was dat ook zanger Kelly Jones niet ontgaan, want even later werd drummer Stuart Cable prompt de wacht aangezegd. Hij werd vervangen door de Argentijn Javier Weyler en wie ook maar met een half oor naar Language. Sex. Violence. Other? (belachelijke titel, maar soit!) luistert, heeft meteen in de smiezen dat dit zijn vruchten heeft afgeworpen.

De band blaakt terug van het zelfvertrouwen, heeft het testosterongehalte gevoelig opgekrikt en klinkt potiger en gemener dan ooit het geval was. De vooruitgestuurde single ‘Dakota’ stond laatst niet voor niks op één in de Britse charts, het is immers een song die je zelfs – doe gerust de test – na tientallen beluisteringen nog brutaal onderuit schoffelt. Bij vorige plaatrecensies van Stereophonics was dit vaak al het signaal om te beginnen afronden, maar niet zo bij Language. Sex. Violence. Other?

Ook ‘Superman’ is zo’n voltreffer die bol staat van de spanning: deraillerende gitaren, een verzengende ritmesectie en Jones die zich voor de gelegenheid een falsetstem heeft aangemeten. Bingo! In ‘Doorman’ heeft diezelfde Jones het niet begrepen op dwarse buitenwippers, maar dat belet hem niet om het stelletje ongeregeld een flinke rechtse te verkopen die tot in de diepste vezels nazindert. ‘Brother’ gaat door op hetzelfde energieke elan en voegt er zelfs nog een flinke scheut funk aan toe. Uitschieter van de plaat is echter ‘Devil’, waarin de Welshmen hun demonen ongegeneerd in de ogen kijken en rocken als vanouds. Jammer dat we van dergelijke krachtpatserij jaren verstoken bleven! Vijf nummers ver en het drietal is er merkwaardig genoeg in geslaagd om onze vlijmscherpe pen te reduceren tot een ultrabot voorwerp waarmee je zelfs geen mier schrik aanjaagt.

Mààr, met een confronterende frase als "If you could rewind your time/ Would you change your life?" (‘Rewind’) gulpt het angstzweet ons plots de poriën. Zelfreflectie mag dan gezond zijn, anderzijds zien we met lede ogen toe hoe onze aandacht stelselmatig verslapt. ‘Girl’ is te kort om ons tot inkeer te brengen en het rustige ‘Lolita’ is teveel doorsnee-Stereophonics. ‘Deadhead’ lijkt zich aanvankelijk nog als een pitbull in je vast te bijten, maar heeft niet de vastberadenheid van het gros van het eerste plaatgedeelte en in ‘Feel’ vervalt Jones opnieuw in dat soort geneuzel waarop hij de afgelopen jaren volkomen terecht afgerekend werd.

De slotrede ‘sit and watch the rain ... again’ laat inderdaad weinig aan de verbeelding over, met Language. Sex. Violence. Other? heeft het trio zich alvast wél gered van een volkomen uitzichtloos bestaan. Jammer dat de groep na een verpletterende start alweer overmand wordt door een ondefinieerbaar oud zeer, maar dit is hoe dan ook hun beste plaat sinds Performance and Cocktails en na zes jaar is dat zeker geen overbodige luxe!

http://www.kindamuzik.net/recensie/stereophonics/language-sex-violence-other/9267/
Meer Stereophonics op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stereophonics