Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn in onze muzikale melkweg van die artiesten die volstrekt unieke muziek maken. Schijnbaar los van alle trends en invloeden doen ze rustig (en meestal ook heel geduldig) hun eigen ding. The Incredible String Band, The Residents, Robert Wyatt, Scott Walker en David Sylvian zijn de namen die me zo onmiddellijk te binnen schieten. En ook Stereolab valt binnen die categorie. Zelfs als je stelt dat ze relatief gezien een muzikale optelsom zijn van de decadente Franse rêverieën rond 1969 (année érotique, weet U nog?), krautrock en Engelse psychedelische pop, dan nog maken ze iets wat het eenvoudige samengaan van die elementen overstijgt. En ook na het te vroege verdwijnen van tweede stem Mary Hansen is er geen vonkje magie verdwenen. 'Margerine Eclipse' staat nog steeds bol van sublieme sferen, hemelse stemmen en dwarrelende muziekjes die al evenmin van deze wereld zijn. De boodschap is hier zoals steeds wegdromen en je laten wegvoeren naar een sprookjesachtige muzikale Tuin van Eden waar Françoise Hardy, Neu!, Walter Carlos en The Byrds gezellig samen muziekjes maken. Een collega van een niet nader genoemd weekblad gewaagde bij deze plaat van 'een klassespits die niet tot scoren komt'. Enkele regels verder looft hij de nieuwste telg van de bij ons narcoleptische buien uitlokkende Norah Jones. Sommige mensen leven misschien wel in dezelfde tijd, maar dan toch in een ander universum. ¡Que viva Stereolab!
http://www.kindamuzik.net/recensie/stereolab/margerine-eclipse/5231/
Meer Stereolab op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stereolab
Deel dit artikel: