Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is lang geleden dat een eerste en tweede draaibeurt van een album zo’n grote discrepantie opleverde. De eerste keer dat Pig Lib in m’n speler draaide leverde het vooral een hoop teleurstelling op. Op het vorige solo-album van de ex-Pavement voorman kon je je meteen vastgrijpen aan het leuke ‘Jennifer And The Ess-Dog’ maar dit album zorgde niet voor enige blijdschap. Vandaar dat het ook zo verwonderlijk was dat de tweede draaibeurt me toch een stuk milder stemde. Niet dat het een Pavement-meesterwerk is, maar er is toch genoeg aardigs op de plaat te vinden. Was de zon opeens doorgebroken? Was mijn stemming opeens veranderd? Of komt het omdat ik wijselijk besloten heb om de eerste track ‘Water And A Seat’ voortaan altijd over te slaan. Bij Pavement had flauw een positieve bijklank maar het gezang bij dit nummer is toch vooral heel vervelend. Misschien had ik het Pavement-spook wel verjaagd en stond ik meer open voor de luchtigheid van deze nieuwe Malkmus-plaat. Dan vallen opeens de kleine liedjes op zoals ‘Ramp Of Death’ of ‘Vanessa From Queens’ met opvallend veel begeleidende orgeltjes. Het geheel is een stuk liever dan we gewend zijn, maar Malkmus zou Malkmus niet zijn als er ook gekte op de plaat te vinden is, in dit geval vooral gepaard met jolige samenzang. De opnames van ‘Us’ en ‘Sheets’ moeten zeker voor een hoop plezier in de studio hebben gezorgd.
Waar bij de Silver Jews altijd een knipoog naar Pavement aanwezig was (en natuurlijk gastbijdragen van Mr. Pavement), is het nou Malkmus die meer naar de Silver Jews lonkt. Ook al begint ‘Animal Midnight’ met een herkenbare Malkmus-riff, het nummer had met gemak op een van de Silver Jews platen terechtgekund. En die staan weer bekend om de gemoedelijkheid en natuurlijk de humor. En die vinden we weer voornamelijk in de songtekst van ‘Craw Song’. Minder grappig is het uitgesponnen ‘1% Of One’, waar een veel beter nummer uit had kunnen komen hij maar 1% van die ellenlange gitaarsolo’s had laten staan. Misschien een poging om een nieuwe ‘Fillmore Jive’ te maken. Maar dit zullen we de zoekende Stephen Malkmus maar niet al te zwaar aanrekenen, want sinds zijn titelloze solo-debuut is hij er toch flink op uitgegaan. Een conclusie die ik na de eerste draaibeurt niet voor mogelijk had gehouden. Dus als Malkmus zo doorgaat zit hij bij het volgende album weer helemaal op Pavement-niveau.
Pig Lib verschijnt op 18 maart.
http://www.kindamuzik.net/recensie/stephen-malkmus-the-jicks/pig-lib/2656/
Meer Stephen Malkmus & The Jicks op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stephen-malkmus-the-jicks
Deel dit artikel: