Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De genre-aanduiding "minimale techno" klinkt alsof je ergens op gekort wordt. Er is ook maximale techno, maar je mag het hiermee doen. Probeer er vooral niet op te dansen. Tot zo ver de bespreking van de nieuwe cd van Ricardo Villalobos. De Hamburgse dj/producer Peter Kersten stopt zijn nummers evenmin vol synthesizerriedels en drumcomputerroffels maar naast, in en door zijn uitgeklede ritmetracks zit een hoop minimaals dat van Leaving the Frantic een cd om van te smullen maakt.
Kersten heeft eerder twee albums gemaakt onder de naam Lawrence. Dat was bijna romantische, melodieuze electronica voor de fijnproever. Als Sten zoekt hij veel meer de dansvloer op, al zijn de nummers hier niet meteen geschikt voor het hoogtepunt van de gemiddelde clubavond. Daarvoor dreunt de kickdrum niet hard genoeg door, met 'Task Force' misschien als uitzondering. Nee, Stens beats zijn afgemeten, knispervers en helder. De neuriënde baslijnen zijn direct terug te voeren op Mr. Fingers' Chicago-house van ruim vijftien jaar geleden en de manier waarop Kersten de synthesizer hanteert, verraadt af en toe een schatplichtheid aan de grote drie van de Detroit-techno.
Zo is Leaving the Frantic een modern album dat (vooral in het midden) op een prettige manier wortelt in de traditie. Het is een erg goed geproduceerde dansplaat die je uitstekend thuis kunt draaien. De melodiën zijn simpel en nemen, zonder zich op te dringen, bezit van de ruimte. Kersten paart sfeer aan beats, zonder aan beide zijden concessies te doen en heeft zo een van de mooiste dansalbums in enige tijd op zijn nieuwe naam gezet
http://www.kindamuzik.net/recensie/sten/leaving-the-frantic/7523/
Meer Sten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sten
Deel dit artikel: