Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is inmiddels vier jaar geleden dat Static-X in de (nu-)metalscene opdook met haar prima Warner-debuut Wisconsin Death Trip. Hierop liet het viertal een mix tussen laaggestemde gitaren en industrial beats met samples horen. Het leverde de band rond de opvallende frontman Wayne Static een positie tussen de vele subtoppertjes in het genre op en het kwartet speelde op onder andere Dynamo Open Air.
Machine uit 2001 was een prima opvolger, maar klonk helaas – zoals de titel weergeeft – net iets té machinaal, koud en afstandelijk, waardoor het de band niet veel verder bracht dan de status die men op dat moment genoot.
Shadow Zone is de titel van het kersverse album en dit schijfje moet het viertal dan toch eindelijk weer naar een hoger niveau tillen. Afgaande op de kwaliteiten van het album, zou dat inderdaad wel eens kunnen gaan gebeuren. De songs klinken oprechter, melodieuzer maar bovenal natuurlijker dan op haar voorganger. ‘The Only’ zou zelfs een bescheiden hitje kunnen worden. Wayne Static schreef voorheen grotendeels de songs alleen, nu werd hij bijgestaan door gitarist Tripp Eisen (ex-Dope en ex-Murderdolls), die zich kort na de release van Machine bij de band voegde. De ‘rock ‘n roll’-attitude van Eisen heeft de songs duidelijk goed gedaan. Wayne Static zelve is – na zijn uitstapje op de Queen of the Damned-soundtrack, waarop hij gedwongen werd te zingen – in songs als ‘Shadow Zone’ meer gaan zingen en ook dat klinkt niet verkeerd. Nieuw in de band is overigens drummer Nick Oshiro (ex-Seether), maar hij doet op dit album nog niet mee. De drumpartijen werden ingespeeld door Josh Freese van A Perfect Circle.
Shadow Zone is een album waarmee Static-X eindelijk uit de schaduw van de grote jongens in het genre kan treden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/static-x/shadow-zone/4799/
Meer Static-X op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/static-x
Deel dit artikel: