Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pianohorror, dat is zo ongeveer ‘Loss of Light’, de openingstrack van het gelijknamige tweede album van de Amerikaanse huis-tuin-en-keuken-hippies Static Films. De dreigend aanzwellende, bijna dronken pianoklanken en de klagerige en onvaste stem van zanger Mark Trecka die bidt dat de spoken hem ’s nachts wakker maken.
Brrr, ‘eerie’ hoor, zeker als je de stilte op de achtergrond hoort ‘zoemen’. Het spookgehalte heb je daarmee wel gehad, hoewel Mark Trecka’s stem ook wel klinkt als die van een spook. Een slecht zingend spook, welteverstaan. Het vergt namelijk heel wat uithoudingsvermogen naar deze Conor Oberst/Will Oldham-ripp-off te luisteren.
De muzikale omlijsting is niet veel minder brak. Met valse pianogeluiden, jankende gitaren, brakke drums en Velvet Underground-achtige jams rammelt Static Films aan alle kanten. Dit lo-fi thuisgekneuter heeft zonder meer charme (fuck die gladde popprodukties!), maar gaat wel erg snel irriteren. Want wie wil nou 46 minuten lang luisteren naar onbegrijpelijk lelijk gezongen geweeklaag en een band die klinkt als een instortend huis?
http://www.kindamuzik.net/recensie/static-films/love-of-light/8450/
Meer Static Films op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/static-films
Deel dit artikel: