Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
En daar hebben we weer een doommetalband die Black Sabbath zo goed mogelijk probeert na te doen. Dat kan. Van Witchcraft bijvoorbeeld worden we heel blij. En The Sword krijgt ook onze duimen omhoog. Maar tegenover die bands staan hele horden van het niveau Starchild.
Het begint al met de hoes, die hoge ogen gaat gooien in de categorie ‘lelijkste van het jaar’. Dat is nog tot daar aan toe. Maar de Ozzy-imitator van dienst bakt er werkelijk geen zak van. Hij zingt zo vals dat zelfs het grote voorbeeld en Lee Dorrian van Cathedral zich er voor zouden schamen. De man gaat samen met zijn medebandleden dan ook anoniem door het leven. Noch in het cd-boekje, noch op de MySpace-site van de band, noch in door het label verstrekte info zijn hun namen te vinden.
Van een lekker ronkende ritmesectie moet Starchild het ook al niet hebben; de basgitaar is voor een doommetalplaat belachelijk dun in de mix gezet. De enige goede reden die er voor te bedenken is, is dat de bassist toch niets te melden heeft.
Het enige dat Starchild nog een beetje red is het gitaarwerk, dat regelmatig de riffs verlaat voor redelijke geslaagde, doch ook weer niet fantastische sfeerpassages. Maar het blijft toch achteraan aansluiten in de rij met Sabbath-navolgers voor Starchild.
http://www.kindamuzik.net/recensie/starchild/born-into-eternity/13530/
Meer Starchild op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/starchild
Deel dit artikel: