Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na Skvettir Edik a Ref en I Astaandi Rjupunnar besloot Olafur Josephsson het een keer buiten IJsland te proberen. Hij trok naar Engeland alwaar hij met labelgenoot Dialect in de studio belandde.
Op Ventill/Poki doorkruist Stafrænn Hákon de eindeloze vlakte die wordt begrenst door ambient en postrock. Het IJslands gezelschap neemt daarbij geen positie in maar glijdt langzaam je bestaan binnen. Door het beste van beide kanten te combineren maken ze dromerige soundscapes waarin het aangenaam ronddwalen is. Zalvend en hoopgevend klinkt het en de opbouw waarin (geprogrammeerde) drums, keyboards, bas en gitaar worden aangevuld met cello en trombone zorgen voor een heerlijk ijl sfeertje.
Het is vooral de intense compactheid die van Ventill/Poki maakt wat het geworden is. Mogwai ontdaan van de volumineuze excessen, Sigur Rós met minder auditieve tragiek en dit alles ondergedompeld in een aangenaam bad van Labradford-warmte. Verder toont ‘Eder’ raakvlakken met Polmo Polpo en laat ‘Górecki Magnús’ horen hoe Mono zou klinken als ze tijdens de lesuren in een kleuterschooltje zouden moeten aantreden.
Verstilde tragiek, tegelijkertijd mooi en dramatisch, maar altijd ingehouden. Heerlijk om je in rond te wentelen tijdens de komende winteravonden, steeds weer opnieuw.
http://www.kindamuzik.net/recensie/stafr-nn-h-kon/ventill-poki/8188/
Meer Stafrænn Hákon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stafr-nn-h-kon
Deel dit artikel: