Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Is het mogelijk een leven lang fan te blijven van Jon Spencer? De man maakt de meest opwindende rock-‘n-roll die je kunt krijgen, maar is tegelijkertijd een theatrale aansteller van jewelste. Dat laatste maakt hem wel zo leuk. Anderzijds ben je hem soms even spuugzat. De trouwe fan had het wel gezien bij de laatste shows van Spencers Blues Explosion.
Spencer zelf is ook op zoek naar nieuwe uitdagingen. Eerder bracht hij een vuige rockabillyplaat uit met Matt Verta-Ray onder de naam Heavy Trash. Ditmaal zoekt hij zijn heil in Mississippi op de ranch van Jim Dickinson en diens zonen Luther en Cody, beter bekend als de North Mississippi Allstars.
De legendarische pianist en producer Jim Dickinson verwelkomde Spencer als de ideale gastmuzikant voor zijn zonen. De gekte van Spencer bood zijn zonen de mogelijkheid eens flink buiten de lijntjes te musiceren. De combinatie werkt wonderwel, al is de speelduur van deze cd met 74 minuten bepaald aan de lange kant. Eerder verscheen The Man Who Lives for Love in Japan in een kortere versie, maar er lagen blijkbaar nog genoeg songs en jams op de plank om deze plaat totaal over de top te jagen.
Spencer en de familie Dickinson delen een liefde voor dezelfde bezeten, oude zwarte muziek. Pluggen ze in en tellen ze af, dan kiest het gezelschap echter snel de afslag naar super heavy rock. Opener ‘That’s a Drag’ wordt gedragen door een ijzersterke Black Sabbath-riff, een zoemende kick-ass bas en een gierend sixtiesorgeltje. In ‘I’m Not Ready’ krijst Spencer dat hij nog niet aan een nieuw liefje toe is, terwijl de beat doodleuk in je geile onderbuik beukt. Zo compact en fijntjes uitgewerkt zijn lang niet alle nummers van Spencer Dickinson. Vooral de tweede helft van de plaat met nummers die aan de originele release zijn toegevoegd stuitert alle kanten op en ontsnapt zo toch een beetje aan de aandacht.
“Daar gaat hij weer, de aansteller”, denk je diep in de tweede speelhelft van de cd. Dat maakt het zo moeilijk om je volledig over te geven aan Spencer. Toch is dit de kracht van deze Grote Opschepper (“I see my name in the stars/ Only God was here before”), die zich met zijn grappen en grollen onttrekt aan elk verwachtingspatroon dat je hem oplegt. Wij blijven dus nog een tijdje fan van deze gesjeesde rocker en zijn vrienden uit de heuvels van Mississippi.
http://www.kindamuzik.net/recensie/spencer-dickinson/the-man-who-lives-for-life/13701/
Meer Spencer Dickinson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spencer-dickinson
Deel dit artikel: