• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Speedball Baby | The Blackout

Een miskend meesterwerk.
CD, In The Red/Konkurrent

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 01 januari 2003

Zou er nou ooit iemand LSD over Elvis' broodje pindakaas-met-banaan hebben gesprenkeld vlak voor hij de studio inging, dan zouden de resulterende opnamen ongeveer hebben geklonken als The Blackout. Speedball Baby brengt met deze plaat een ode aan het surrealistische Amerika waar iemand als Ruby Wax op TV verslag van doet. De eerste zin die zanger Ron Ward declameert is "They wouldn't dose me" en vanaf daar is het inderdaad een achtbaanrit vol drugslogica en koortsdroomwendingen.

Ward is een grote fan van William Burroughs en mag graag bizarre one-liners van het type "I hear you go to bat for the pink team. No, I just like to hug people" en "Keep your pimp hand strong and your bitch slap hard, 'coz you're livin' and you're trapped in a world you didn't create" rondstrooien. De muziek die hij er met gitarist Matt Verta-Ray bij bedenkt is niet minder origineel. Typisch genoeg zijn het 2 instrumentale tussendoortjes die die muziek het best illustreren.

'Blackjack' is een cover van een Chet Atkins nummer, waaronder als een soort muzikaal hoorspel een hardhandige ondervraging is gezet. Speedball Baby plundert graag de eigen nationale muziekgeschiedenis en dan niet alleen rock 'n' roll en rockabilly, maar ook soul en jazz. Vooral Verta-Ray is goed in het op zijn gitaar laten samensmelten van deze stijlen tot een kwikzilveren amalgaam. En daar giet de band dan een sausje van hard-boiled gangster pulp overheen.

Met 'Nine Eleven' verwijst deze New Yorkse band niet alleen naar de datum van de aanslag op hun stad, maar ook naar het Beatles nummer 'Revolution 9' waar op dezelfde manier monotoon cijfers worden opgedreund. In het algemeen geldt dat The Blackout net als The White Album tomeloze experimenteerdrift combineert met briljante, originele songs. Want — en nu komt mijn persoonlijke kruistochtje — The Blackout is een miskend meesterwerk. Voorganger Uptight! was al ijzersterk, maar dat was nog echt een garagerock plaat met wat onverwachte invalshoeken, niet veel anders dan de Blues Explosion deed op Acme Plus.

Maar op The Blackout vallen alle puzzelstukjes op hun plaats en horen we een band op het toppunt van zijn kunnen. De gastoptredens van o.a. Jon Spencer, Judah Bauer, Cristina Martinez, James Chance en de onvermijdelijke Mick Collins zijn allemaal noodzakelijke toevoegingen en geen overbodige ballast. De plaat is bij een eerste luisterbeurt al geweldig, maar is na 2 maanden onafgebroken draaien nog steeds verrassend en er staat werkelijk geen enkele misser op, iets wat van The White Album niet gezegd kan worden ('Ob-la-di, Ob-la-da').

http://www.kindamuzik.net/recensie/speedball-baby/the-blackout/2175/
Meer Speedball Baby op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/speedball-baby