Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
We hebben ze de laatste jaren meer gezien. Soulzangers met roots in de hoogtijdagen van het genre die dezer dagen door liefhebbers boven water gehaald worden. Solomon Burke werd opnieuw aan de wereld voorgesteld door een leger bekende muzikanten (waaronder Joe Henry en Elvis Costello), Bettye Lavette maakte een comeback aan de hand van diezelfde Joe Henry en Candi Staton werd door het Honest Jon’s label in ere hersteld.
Nu is er zangeres Spanky Wilson aan de hand van Will Holland, bandleider van het befaamde Quantic Soul Orchestra, de beste soulband die de wereld op dit moment rijk is. Bij de meeste mensen zal de naam Spanky Wilson niet in de platencollectie voorkomen, maar in de jaren zestig en zeventig mocht de zangeres uit Philadelphia een aantal bescheiden successen op haar conto schrijven in de jazz- en soulwereld.
Anno 2006 is de charme van eerdergenoemde voorgangers ook bij Spanky Wilson aanwezig: een doorleefde stem die verraadt dat het succes en het geluk niet altijd aan haar zijde zijn geweest (bijnaam ‘Spanky’ dankt ze aan de driften van haar vader). De wereld is niet altijd vriendelijk, maar het ergste gaat altijd weer voorbij. Een dergelijke sfeer spreekt bijvoorbeeld uit ‘That’s How it Was’, dat met rauw medelijden verhaalt over orkaan Katrina en vraagt om hoop voor de toekomst en respect voor het verleden.
De band legt haar intussen een – voor haar leeftijd – behoorlijk straf tempo op. De songs zijn strak en puntig, zoals we van eerdere Quantic Soul Orchestra-albums kennen. Ze leunen sterk op James Browns band The JB’s, aangevuld met jazzinvloeden. Als altijd laat Holland zien dat hij het essentiële belang van een goede drummer en een rotsvaste bassist begrijpt. Die worden even vergeten in een vlakke Bo Diddleycover. Daar staat dan weer hoogtepunt ‘Don’t Joke with a Hungry Man’ tegenover, dat zowel in een vocale als een instrumentale uitvoering geleverd wordt, wederom in de traditie van The JB’s.
Spanky Wilson is er dankbaar voor, zingt ze in het titel- en openingsnummer van de plaat. Ze dankt voor het ritme, voor de rollende beat, ze dankt voor de melodie en de zoete harmonie. Dat genoegen zal de luisteraar met haar delen. I’m Thankful is een sterke plaat, die wederom een oude soulrot op plekken gaat brengen, die ze nooit kon vermoeden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/spanky-wilson-the-quantic-soul-orchestra/i-m-thankful/14212/
Meer Spanky Wilson & the Quantic Soul Orchestra op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spanky-wilson-the-quantic-soul-orchestra
Deel dit artikel: