Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eerlijk is eerlijk: een heel klein beetje saai is de eerste luisterbeurt van het debuut van Sophie Barker, zangeres van de Air-naäpers Zero Seven, eigenlijk wel. Op heur eigen album Earthbound schiet gelukkig niet onmiddellijk de gedachte aan het Franse kitschpopduo te binnen maar eerder - hou je vast – die aan Dido. Toegegeven, dat schrikt op voorhand af.
En toch, en toch. Barker houdt het op Earthbound bij ingetogen en dromerige akoestische folk zonder bliepjes en dergelijke. Hoewel haar zalvende stem dus echt doet denken aan Dido zweeft de Engelse zo nu en dan terug naar Slowdive. En dat doet ze dan ook nog 's verdomd sterk, zoals in 'Stop Me' en het mooie 'Wintertime'.
Geen makkelijk geneuzel dus voor Sophie Barker; “Eén Dido is al genoeg”, moet ze hebben gedacht. De vocaliste doet een gooi naar het etiket Serieuze Popmuziek door van elk nummer een goed doordacht en fijn klinkend nummer te maken. Geen meisjesgezever, maar ruimte voor de melancholie van een volwassen vrouw. Doordat haar stem donker is voelt de ingetogenheid hier heel lekker warm.
Dit acht nummers tellende album is de ideale achtergrondmuziek voor een verzengend hete dag. Dat komt dus mooi uit. Rosé in de aanslag, voeten op de rand van het balkon, romantisch uitzicht op dat van de overburen die daar ook zo zitten. Toch hebben zij een minder speciale avond, weten wij.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sophie-barker/earthbound/10070/
Meer Sophie Barker op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sophie-barker
Deel dit artikel: