Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Of ik heb ze uit het oog verloren, of ze zijn terug van weggeweest, maar ik was prettig verrast toen ik vernam dat de tweede plaat van Soon, Under the Wire, onlangs het licht zag. Eersteling Please Accelerate uit 2003 is namelijk een klein pareltje in de Belgische rockgeschiedenis. De dromerige en trage indierock heeft de weg naar mijn cd-speler meerdere malen gevonden en ook live op festivals zoals Pukkelpop wisten ze me te overtuigen.
Het meest opvallende aan de nieuweling is het tempo. Het dromerige heeft plaats gemaakt voor uptempo rocksongs. Is dat een verbetering? Ik durf dat eigenlijk niet vast te stellen, feit is wel dat de heren van Soon de spanning erin konden houden met het tragere werk en dat handelsmerk mis ik nu. Had ik Please Accelerate (getuige die titel wilde ze toen al versnellen) nooit gehoord dan was het referentiekader enkel dit album en als ik het oude werk even vergeet dan kan ik niet anders dan stellen dat de Leuvenaren een puike plaat hebben afgeleverd. Het album heeft een lekkere drive en het belangrijkste in dit genre is ook aanwezig: een zanger met een stem die lekker in het gehoor ligt.
Het enige minpuntje is dat het album behalve het titelnummer en ‘Vapour Trails’ geen echte uitschieters bevat. In ‘Under the Wire’ komt de symbiose van dromerige en uptempo gitaarpartijen naar het einde toe tot een climax. Als ze dat nog net ietsje vaker hadden gedaan, dan hadden ze het debuut misschien overtroffen. Dat is nu helaas niet het geval.
http://www.kindamuzik.net/recensie/soon/under-the-wire/11997/
Meer Soon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/soon
Deel dit artikel: