Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een gekke jongen, die Sonny Smith. Een beetje verliefd worden op een buitenaards meisje en dan haar het hoofd op hol brengen tot ze neergeknald wordt door haar cyborg-echtgenoot en er groen bloed vloeit. "O, can I have a normal love?", zingt Sonny vol zelfmedelijden in de meesterlijke afsluiter van zijn plaat, 'Green Blood'. Want op de beste momenten weten Sonny & The Sunsets melancholie te vatten in hun prettig gestoorde popliedjes.
De Amerikaanse indiescene smult al langer van de muziek en teksten van deze snuiter. Tijd voor een Europese doorbraak. Hoewel Sonny misschien te weinig bezig is met zijn (gezichts)haar en broeken om hier een schare indiekids te trekken. Maar goed ook eigenlijk, want alle aandacht kan beter uit blijven gaan naar zijn spitse, droge teksten, soms vergezeld van een jarentachtigsound, dan weer van garage à la Chain & The Gang (ook een coole cultband die lekker lang onontdekt blijft). Stilletjes van genieten op de gesloten afdeling.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sonny-the-sunsets/antenna-to-the-afterworld/24125/
Meer Sonny & The Sunsets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonny-the-sunsets
Deel dit artikel: