Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Liveplaten zijn traktaties voor fans en maar zelden must-haves. Hetzelfde geldt voor deze cd van Sonny Landreth, de meestergitarist uit Louisiana die al een tijdje als soloartiest aan de weg timmert. Tenzij je deze wizard van de slide-gitaar noot voor noot volgt natuurlijk. Ben je daar net als ondergetekende domweg te weinig onderlegd voor, dan wil je gewoon een lekkere plaat horen. Grant Street is leuk en stoomt en wiegt als een avondje southern rock met John Fogerty, waar je beter bij had kunnen zijn dan er achteraf nog eens over te worden bijgepraat.
Wellicht is dit iets te simpel gesteld. Allereerst zijn Landreths gitaarcapriolen werkelijk adembenemend en beschikt de frontman over bepaald niet misselijke bassist en drummer. Het drietal speelt hecht en wordt hoorbaar opgejut door de dankbare loftuitingen van het thuispubliek in Lafayette, Louisiana. De elf tracks op Grant Street bieden tevens een aardig overzicht van ’s mans werk tot nu toe.
Tegelijkertijd klinkt het gebodene, hoe knap gespeeld ook, niet heel anders dan het zoveelste avondje vette bluesrock. De nuances van Landreths studioplaten verdwijnen in een draaikolk van geluid. Met deze plaat weet Landreth zich niet wezenlijk te onderscheiden van al die andere goedzakken die ’s avonds op het podium zo vreselijk de blues hebben. Terwijl dat verschil er natuurlijk wel is. Maar ja, om dat te horen moet je echt een kenner van notenfietserij zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sonny-landreth/grant-street/8482/
Meer Sonny Landreth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonny-landreth
Deel dit artikel: