• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Some Girls | Heaven's Pregnant Teens

Het ruïneren van een bestaand concept blijft leuk.
CD, Epitaph/Epitaph

Tekst: Maurice van der Heijden

Publicatiedatum: 14 februari 2006

Bij beluistering van Heaven’s Pregnant Teens zie ik het al helemaal voor me. Een punkertje van net vijftien jaar oud heeft van zijn zuurverdiende centen Punkorama deel zoveel gekocht en aangekomen bij de track van Some Girls rent hij schreeuwend en jankend naar zijn moeder: "Mama, ik weet niet wat ik fout heb gedaan maar ik heb de stereo die ik van jullie heb gekregen op mijn communie kapot gemaakt!"

Mama loopt naar boven en hoort een kakofonie van geluiden met daarover geschreeuw en dat gespeeld in de zevende versnelling. “Hij slaat over”, schreeuwt ze, roept haar zoontje ter verantwoording en attendeert hem om nooit meer een Punkorama cd te kopen. Wijselijk houdt hij zijn mond en gaat naar buiten om te skaten met zijn vriendjes.

Wat is er de laatste tijd toch aan de hand in muziekland dat bands als The Locust (bassist Justin Pearson zit ook in The Locust), The Dillinger Escape Plan en Daughters zo erg de behoefte hebben om iedereen over te kling te jagen? Waar is het voor nodig? Volgens de heren van Some Girls omdat hardcore poepiedood is. De vernieuwing is uit het genre en daar willen deze druktemakers verandering in brengen. Dat is dan opnieuw gelukt want Heaven’s Pregnant Teens borduurt verder op het vorige album All My Friends Are Going Death en de EP The DNA Will Have It’s Say. Alleen nu komen de songs volwassen over.

Als je daarover al kan spreken bij Some Girls, want getuige het artwork, de teksten en titels (‘Marry Mortuary’ en ‘Hot Piss’ zijn enkele voorbeelden) willen ze nog lang niet ernstig genomen worden. Het schrijven van de liedjes is een serieuzere aangelegenheid. We horen een geflipte versie van hardcore/punk waarbij verschillende gitaarriffs snel op elkaar volgen. Maar als je er even de tijd voor neemt kom je tot de conclusie dat alles nog best vloeiend in elkaar steekt. Natuurlijk, het blijft een bak herrie, maar wel een prachtige bak herrie. Veelal klokken de nummers niet boven de twee minuten, maar geloof me: dat hoeft niet. Topper van het album is de negen minuten durende afsluiter ‘Deathface’. Hier wordt het gas flink terug genomen zonder de hectiek te vergeten. Op het laatst krijst Wes Eishold (zanger van het ontbonden collectief Give Up The Ghost) enkel nog het woord 'ape' herhalend.

Heeft hij het tegen de luisteraar die nog steeds deze waanzin op heeft staan? Ik denk het niet. Samen met zijn maten gelooft hij heilig in Some Girls. En terecht, want dit nieuwe album voegt daadwerkelijk iets toe in punk- en hardcore land. Mij hebben ze in de pocket. Nu nog die duizenden punkertjes van vijftien.

http://www.kindamuzik.net/recensie/some-girls/heaven-s-pregnant-teens/11916/
Meer Some Girls op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/some-girls