Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een kapotte ruit in een ondefinieerbaar gebouw siert de voorkant van de platenhoes, een lege gang gehuld in kunstlicht de achterzijde. Als er één gevoel is dat A Hidden Place domineert, is het wel troosteloosheid. Dit geldt zowel voor het artwork als voor de muziek. Naar goede gewoonte in de wereld van het Touchlabel nam Jon Wozencroft de grafische vormgeving op zich, en als geen ander weet hij gevoelens met beelden te versterken.
Sohrab, een eenpersoonsproject, wordt halverwege de jaren tachtig in Iran opgericht en groeit op in de schaduw van het conflict tussen Irak en Iran. De culturele isolatie lijkt manifest aanwezig in de muziek op dit enkel op vinyl verkrijgbare kleinood. Hoe de opnames voor A Hidden Place in Engeland terecht zijn gekomen, is niet helemaal duidelijk.
Sohrab maakt met fieldrecordings, een midi-controller en elektronica abstracte soundscapes waarin soms een vleugje melodie terug te vinden is. De minimale ritmiek - op 'Himmel über Tehran' met klokkengelui opgebouwd - zorgt voor een rustgevend effect. Eindeloosheid en minimaal verschuivende klankpatronen dragen op hun beurt weer bij aan de algehele desolaatheid waarmee A Hidden Place doordrenkt is.
De vreemde klaagstemmen op het titelnummer geven het geheel onbewust een Oosters tintje, maar verder past Sohrab vrijwel naadloos in de Westerse traditie van geluidskunstenaars waarvan Touch al enige tijd het uithangbord is. A Hidden Place is intrigerend, desolaat en klinkt vooral fris, hoe contradictoir dat ook mag zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sohrab/a-hidden-place/21034/
Meer Sohrab op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sohrab
Deel dit artikel: