Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de enorme stroom emocorebands van het moment, zijn er helaas maar weinig die boven het maaiveld uitsteken. Die niet zo zeurderig lopen te janken over hun onbereikbare liefde. En die het lef hebben om tegen de stroom in te gaan, in plaats van mee te deinen op de huidige emogolf. Eén van de bands die wél over dat lef beschikt is Socratic. Sterker nog, de band denkt waarschijnlijk precies zo over die emogolf, want na een positief en hoopgevend instrumentaal intro, start het vijftal met ‘Alexandria as Our Lens’. Met de tekst van dit nummer (inclusief Beach Boys-harmonieën) deelt de groep meteen een schop onder de kont uit aan zijn collega’s:
“Hey all you screamo. What’s the deal when any talent that you lack is covered up by the fact that you can scream out really loud? Say things that were said before. Every lyric that you sing, it sounds the same. I stay honest just enough to hate.”
Het lijkt in eerste instantie misschien nogal arrogant, maar eerlijk is eerlijk: Socratic is muzikaal gezien een verademing in het genre en laat zijn talent de boventoon voeren door het schrijven van goede en lekker in het gehoor liggende Liedjes. Met een hoofdletter, inderdaad.
De band kent een enorme diepgang door de pianopartijen van Vinny D’Amico. Je zou door het opbeurende karakter van zijn spel bijna denken dat Socratic afkomstig is van de westkust van de Verenigde Staten, maar niets is minder waar: New Jersey is de thuishaven van dit gezelschap.
Persoonlijke favoriet is ‘I Am the Doctor’, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat er, op een enkel doorsneenummer na, weinig écht mindere songs op Lunch for the Sky te vinden zijn. Eindelijk weer een emobandje dat er mag wezen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/socratic/lunch-for-the-sky/10942/
Meer Socratic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/socratic
Deel dit artikel: