Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Americana is een nogal verwarrende titel voor het derde album van Snooze. Drie deuren verderop zaten de luitjes van de sectie Twang! al te watertanden, maar helaas: de cowboyhoeden blijven aan de kapstok. Snooze is namelijk een typische exponent van de Franse liftmuziek.
Bij het beluisteren van Americana heb je behalve geluidsapparatuur eigenlijk maar drie dingen nodig. Een loungebar, een loungestoel en een breezer of soortgelijk hip drankje. We hebben het hier namelijk over relaxte synthpop, zoetgevooisde soul, beetje jazz, toefje blazers, akoestisch gitaartje: alle ingrediënten om ’s lekker onderuit te zakken en je sex-in-the-city-leven breed uit te meten.
Snooze doet het best aardig hoor. Een nummer als ‘Welcome to my Seventeen’ is lekker luchtig à la Phoenix of Air, net zoals ‘People are made of Stone’. Af en toe wordt het echter wat goedkoop, zoals het met een 'fijn' Frans-Amerikaanse accent ingezongen ‘Treat Me like a Man’, dat zo wel erg veel weg heeft van dat kauwgomballennummer ‘Cowboy’ van Chipz. Of neem het platte ‘White Jazz’, waarin de soulzang weer zo vreselijk overdreven wordt…
Zo blijft het onduidelijk of we nu naar een serieuze artiest luisteren of naar de Lucky Luke van de lounge. Uiteindelijk zit je met een album dat enkele niet onaardige liedjes bevat, maar minstens evenveel miskleunen. De leuke nummers zouden het stuk voor stuk goed doen in een autoreclame, maar of je er je stoel je voor moet uitkomen? Nah. Koop dan liever The Cosmic Game van Thievery Corporation.
http://www.kindamuzik.net/recensie/snooze/americana/9239/
Meer Snooze op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/snooze
Deel dit artikel: