Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sinds twee jaar is de naam waaronder Bill Calaghan opereert (Smog) in plaats van Smog, maar zijn muziek is hierdoor nauwelijks veranderd. Elk jaar mogen wij ons weer heugen op een release van de beroepscynicus. In zijn eigen rustige tempo maakt hij schitterende liedjes vol droge humor die krakkemikkig aandoen, maar uiterst verslavend werken. Gebruikte hij op eerdere albums wel eens een kinderkoor om zijn muziek te verrijken, nu verleent ene Sara Beth Tucek haar stem aan ongeveer de helft van de in totaal negen nummers. Het album straalt een serene sfeer uit en de repetitieve structuur van de liedjes hebben een hypnotiserende werking. De openingszin van Supper schetst het lome gevoel dat heel het album kenmerkt: "He spend half of the morning just trying to wake up / Half of the evening trying to come down". En in die staat van bewustzijn gebeurd het allemaal. 's Avonds horen we de groezelige rockers met Moe Tucker-achtige drumpartijen en 's ochtends komt de zon op met behulp van een steelguitar. De muziek van (Smog) is op Supper intiemer en kalmer dan voorheen, maar blijft net als de man een mysterie. Hoe kan zulke, op het eerste gehoor, monotone, spektakelloze en losjes aan elkaar hangende muziek toch zó goed zijn? Natuurlijk spelen zijn warme stem en scherpe teksten hier een rol in, maar het is misschien beter om niet te proberen het raadsel wat (Smog) is te ontrafelen om beschadigingen aan de mooie muziek en de man te voorkomen en het gewoonweg maar over je heen te laten komen. Bill Calaghan is de perfecte kruising tussen de coolheid van Lou Reed en de treurnis van Will Oldham en met Supper kunnen we de tijd weer heel goed mee doorkomen tot de volgende dosis (Smog) songs.
http://www.kindamuzik.net/recensie/smog/supper/2786/
Meer Smog op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/smog
Deel dit artikel: