http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Smog | A River Ain’t Too Much Love
Schitterende plaat van een lachende somberman.
CD, Domino/Munich
Tekst: Joris Heemskerk
Publicatiedatum: 03 juni 2005
Joanna Newsom vertelde me een dikke maand geleden dat ze verliefd was op A River Ain’t Too Much Love, het nieuwe album van Smog. Ze belandde in Willie Nelsons Pedernale Studios waar Smog zijn album aan het opnemen was en bescheiden liet ze haar vingers over de pianotoetsen glijden tijdens het adembenemende ‘Rock Bottom Riser’. Joanna verliefd, ik verliefd. Verliefd op Callahans donkere stem, meestal troostend, soms ronduit triest, af en toe sprankelend met hoop, dan weer ongeneeslijk depressief.
Het zijn redenen waarom ik Smog lief heb. Hij zingt niet alleen over de hoge pieken, de diepe dalen, hij heeft het over de weg ernaartoe, hij trapt in de valkuilen en jij bent erbij. Van de honky tonk serenade ‘The Well’ (“They say black is all colours at once / so I gave it my red rage / my yellow streak / the greenest parts of me / and my blues / and I knew this is what I had to do / I had to turn around and go back”) tot hartverscheurende folkpareltjes als ‘In the Pines’, ‘Let Me See the Colts’ en ‘Palimpsest’ (“Why is everybody looking at me / like there’s something fundamentally wrong / like a southern bird that stayed north too long”). Callahans minimale gitaarspel dartelt er rustig omheen als een fris tegenwicht voor al die sombere woorden. Net als zijn donkere humor die hij er hier en daar listig tussen schuift: “I lay on the bed in the dark / laughing at things I think of / getting off on the pornography of my past” (‘Running the Loping’). Man naar mijn hart, die Callahan, wat een schitterende plaat.
Smog speelt op 22 juni in Tivoli/De Helling.
http://www.kindamuzik.net/recensie/smog/a-river-ain-t-too-much-love/9680/
Meer Smog op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/smog
Deel dit artikel: