Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Niets is overbodig op deze massieve overzichtstentoonstelling van leven en werk van Smith & Mighty. Het moet bitterzoet leven zijn daar in Bristol, getuige de met zuurstofrijke regenlucht doorspekte combinatie van soul, Engelse streetbeats zoals de Stereo Mc’s, tweede-generatiedub zoals Mad Professor en Bambaata's B-boy-ism.
In 1990 bracht Carlton het album The Call is Strong uit, dat door veel critici belangrijker geacht wordt dan Blue Lines van Massive Attack. Getuige hiervan is ‘Come on back’, geproduceerd door Smith & Mighty, een archetype van hoe de Jamaicaanse studiodub begin jaren negentig zijn tweede levensadem vond in de Bristolse regen. All-timeklassieker ‘Wishing on a star’, ook geproduceerd door het tweetal, trekt de lijn door. Uitvoerder Fresh 4 doet misschien geen bel rinkelen, de namen achter dit viertal ongetwijfeld wel: Krust, Suv, Judge & Flynn.
Verder allemaal eigen producties: de betoverend mooie Burt-Baccharach-bewerkingen ‘Anyone’ en ‘Walk on by’ met diva Jackie Jackson, warempel uit 1987 (!), blijven overeind zonder enige vorm van verval, zij het een klein kraaiepootje dat het geheel nog net meer onweerstaanbaar maakt. ‘Anyone’ blijft gortdroog en soulvol uw verbeelding prikkelen, ‘Walk on by’ wordt een grootstedelijke versie van deze tijdloze song. Denk dezelfde Weltschmertz als Massive Attacks ‘Unfinished Sympathy’. Wanneer dan ook nog eens halfweg, net zoals in ‘Unfinished Sympathy’, die hemelse Batacuda-belletjes boven worden gehaald, weet u gewoon dat dit wereldklasse is. Voornoemde Jackie Jackson trekt het bloed onder de nagels weg.
Elk van de elf geselecteerde tracks vormt een solide schraag voor hallucinante vocale prestaties, egaal verdeeld over de twee geslachten, van Lousie Rhodes tot Rudy Lee, van verliefd over blue tot kwaad tot gewoon een toasty party. In muziek vertaald wordt dit bluesy triphop om bij weg te kwijnen (‘Same’ met Tammy Payne en ‘Higher Dub’ met Marilyn Mc Farlane), in acid-house-instrumentarium rondstruinende dubs (Carltons ‘Come on Back’, ‘Life Has a Way’ met Louise Decordova), militante drum ’n reggae met existentieel diep rollende baslijnen (‘Down in Rwanda’ met Andy Scholes, ‘No Justice’ met Rudy Lee, ‘Move You Run’ met Tammy Payne), heavy hittin’ skanking two-step (de betonnen clubhit ‘B Line Fi Blow’ met Niji 40).
“We’re living in a serious times”, opent ‘Life has a way’. Reden te meer om ook onze dansmuziek serieus te houden. Een rhyme als “The reason why our life is so rough, is that the system is unjust. The reason why the system is unjust, is that it’s not made for us” doet ons nog altijd iets meer dan iets als “Come on baby, come on shake that ass. I love it when you feel like gettin’ nasty”. En het kan ook geen kwaad voor de houdbaarheidsdatum van uw beats & breaks.
In Bristol begreep men al vroeger dan in de rest van Europa dat echt tijdloze dansmuziek op songs moet gebaseerd worden. Deze retrospectieve is daarvan misschien het mooiste bewijs. Geen twijfel mogelijk, dit album klasseert u niet alfabetisch in de platenkast, maar gewoon naast The Call is Strong van Carlton, Blue Lines van Massive Attack, Maxinquaye van Tricky of Reprazent’s New Forms.
http://www.kindamuzik.net/recensie/smith-mighty/retrospective/7795/
Meer Smith & Mighty op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/smith-mighty
Deel dit artikel: