• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Slough Feg | Ape Uprising

Vechten tegen windmachines.
CD, Cruz del Sur/Sonic Rendezvous

Tekst: Thijs Gouwerok

Publicatiedatum: 05 september 2009

Slough Feg is de Don Quichot van de neotraditionele heavy metal. In navolging van illustere voorgangers als Brocas Helm en Manilla Road voert de curieuze cultband onder leiding van zanger/gitarist Mike Scalzi al twee decennia lang een tot mislukken gedoemde strijd tegen de tijdgeest en tegen de verwording van zijn geliefde genre. Geen campy Manowarpoespas of gelikte HammerFalltaferelen bij Slough Feg. Het kwartet uit San Francisco wil terug naar de oorspronkelijke opwinding van de klassieke Britse hardrock uit de jaren zeventig en de zinnenprikkelende elektriciteit van de New Wave of British Heavy Metal.

Belangrijkste wapens hierbij zijn vinnige dappere riffs, klopperdeklop-twin-leads-in-galop, rondborstige fermeknapenzang, een rauwe 'oefenruimte'-productie en dito samenspel. Juist door die laatste twee aspecten bezit de band een zekere vertederende knulligheid, die op een fijne manier wringt met de serieuze, niet-ironische houding; power metal zonder de power, als het ware. Sancho Panza schudt meewarig het hoofd.

Ape Uprising is inmiddels plaat nummer zeven en 'Don' Scalzi heeft, om in hippische termen te blijven, zijn atavismestokpaardje weer eens van stal gehaald; zijn andere is science fiction. Ook muzikaal laat Slough Feg zich hier van zijn meest rudimentaire kant horen: minder fijnzinnige NWOBHM, meer simpele hardrock en zelfs stoner. Wat erger is, de riffs zijn niet van het gebruikelijke niveau, uitzonderingen als 'White Cousin' en 'Ape Outro' daargelaten.

Mogelijke verklaring: Ape Uprising is het tweede album zonder riffmagiër John Cobbett (Hammers of Misfortune, Ludicra). Scalzi is een goede songsmid, maar bezit toch net niet de brille van zijn voormalige rechterhand. Samen maakten ze tussen 2003 en 2006 vier fantastische albums die de levensvatbaarheid van eigenzinnige en met onvoorwaardelijke liefde gespeelde heavy metal in de 21e eeuw bewezen: Traveller, Atavism (beiden Slough Feg), The August Engine en The Locust Years (Hammers of Misfortune). Misschien heeft Scalzi Cobbett toch harder nodig dan mocht worden verondersteld op basis van de prima vorige plaat Hardworlder. Een echte Don Quichot redt het nu eenmaal niet zonder sidekick.

http://www.kindamuzik.net/recensie/slough-feg/ape-uprising/19104/
Meer Slough Feg op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/slough-feg