• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Slipknot | All Hope Is Gone

Niet de beste, maar er is wel degelijk hoop.
CD, Roadrunner/CNR

Tekst: Lennart van der Burg

Publicatiedatum: 03 september 2008

Vier jaar hebben duizenden Slipknotfans moeten rondlopen in The Subliminal Verses-shirts. Nu de prints afbladderen, is ook de storm aan controverse rond de band wat gaan liggen. Dat weerspiegelt zich op de bandleden, die op de the making of van het album wonderbaarlijk kalm lijken. Ze waren dan ook letterlijk 'thuis'. Voor hun vijfde studioalbum ging Slipknot terug naar Iowa, de staat waar het allemaal begon.

Opeens lijkt Corey Taylor veel minder stoer, als hij in zijn blote bast - zonder masker, mét tepelpiercing - melodieus en gevoelig staat in te zingen. Ook als de overige bandleden een auto uit de modder duwen of wat onschuldig vuurwerk afsteken, wekt het nergens de indruk dat hier aan een Slipknotalbum wordt gewerkt.

De eerste klanken van 'Gematria' zijn wél onmiskenbaar Slipknot. Tempowisselingen, vuige noten, agressie en een jankende gitaarsolo; het is er allemaal én zit super in elkaar. Op de volgende, 'Sulfur', hoor je een vlaag van de Taylor uit de studio. De frontman zíngt meer dan ooit (los van Stone Sour) en onderstreept waarom hij een van de beste zangers uit de metalscene is. Dankzij het nog aanwezige duivelse gebulder leidt #9 geen gezichts- of in dit geval maskerverlies.

Maar de overige acht bandleden kunnen de sterke ontwikkeling van hun zanger niet altijd bijbenen. 'Dead Memories' wordt bijvoorbeeld gebracht met veel bombarie, maar is repetitief en leeg. Dat laat het nadeel zien van zo'n grote groep, want een minimalere aanpak had beter gewerkt. Op 'Gehenna' gaat ook Taylor een keer op zijn bek, klinkend als een voice-a-like van Korns Jonathan Davis. Knap is wel dat individuele kwaliteiten een moeizaam nummer iets bijzonders kunnen meegeven. Vooral Joey Jordison is een stuwende kracht, met zijn haast onmenselijke drumwerk.

Terug in Iowa verwijst naar 'vroeger', maar betekent muzikaal gezien absoluut geen terugval. Sterker nog: Slipknot bewijst altijd vooruit te kijken, is gretig naar méér. Zonde dat absolute knallers zoals de eerste single 'Psychosocial', nieuw metal-anthem 'Vendetta' en het brute 'This Cold Black' niet gepaard gaan met meer nummers van datzelfde kaliber. Dat maakt All Hope Is Gone nét niet de Slipknotklassieker die het had kunnen zijn.

http://www.kindamuzik.net/recensie/slipknot/all-hope-is-gone/17402/
Meer Slipknot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/slipknot