• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Skin | Fake Chemical State

Te weinig ballen.
CD, V2/V2

Tekst: Stéphan Lam

Publicatiedatum: 26 februari 2006

Nadat de band op het hoogtepunt uit elkaar viel heeft het gezicht van Skunk Anansie een goede doorstart gemaakt. Flesh Wounds, haar eerste solo avontuur, ging aardig over de toonbank en vond gretig aftrek bij luisteraars die Anouk, Live en natuurlijk haar oude band in de kast hadden staan. Dit publiek wordt vast nog wel aangesproken met Fake Chemical State, maar liefhebbers van de huidige hippe rockbands – je weet welke er bedoeld worden – zijn ook plots de doelgroep geworden van de kale zangeres.

De reden is eenvoudig: Skin heeft zich laten beïnvloeden door bands als Bloc Party, ze komt ruiger uit de hoek dan je van haar gewend bent en ze heeft daarbij ook nog eens de juiste mensen om zich heen verzameld, waaronder Ben Christophers. Leuke gegevens, maar uiteindelijk gaat het om het resultaat. Want wat hebben we werkelijk in handen? Een knaller als 'Alone In My Room', een redelijk vette 'Take Me On', een spettertje als Don’t Need A Reason (oh, de drums!), een punky 'She’s On' en een heleboel nummers die zo op het, bravere, vorige album zouden passen. Voorbeelden zijn de mooie, maar toch afgezaagde nummers 'Purple', 'Movin' en 'Fooling Yourself'. Niet slecht, maar na een aantal luisterbeurten wordt het ronduit saai.

De soms bijna melodramatische Skin van het vorige album heeft deels plaatsgemaakt voor een pittige, giftige vrouw die je het vuur aan de schenen legt. Jammer dat deze dame je niet op de huid blijft zitten en gemakkelijk terugvalt in makkelijk scorende liedjes. Zonder ballen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/skin/fake-chemical-state/12047/
Meer Skin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/skin