Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met zijn band Madrugada bracht Sivert Höyem (inmiddels is het streepje door de O vervangen door een umlaut) een aantal duister rockende en naar The Doors neigende platen uit. Voordat de band door de ontijdige dood van gitaarmeester Robert Burås ophield te bestaan, maakte Höyem in 2004 al de verdienstelijke soloplaat Ladies and Gentlemen of the Opposition. Een paar jaar na het verscheiden van Madrugada meldt Höyem zich weer met Moon Landing.
Gebleven is de zalvende, warmbloedige en in bordeauxrood zwelgende prachtstem die menigmaal voor waar kippenvel weet te zorgen, vaak al bij de eerste aanzet van een nummer. Gierende gitaren en al te grootse epiek houdt Höyem, net als op zijn eerste Alleingang, aardig in toom. Op Moon Landing is dan ook meer ruimte voor de kortaangebonden westcoastrock en de folkwortels van de Noor. Die brengen, gekoppeld aan bronzen vocaalkracht, een bard als Leonard Cohen in gedachten.
Moon Landing is geen enorme koerswijziging voor wie Höyems werk in of buiten Madrugada kent. Hoogstens toont Höyem meer en meer zijn ware gezicht in een voorliefde voor de muziek die zijn jongere jaren van een soundtrack voorzag: The Beatles en Cornelis Vreeswijk, plus krautrock. Vol gekende weemoed en verlangen markeert Moon Landing een waardige terugkeer van een node gemiste unieke vocalist in de hedendaagse rock.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sivert-h-yem/moon-landing/19704/
Meer Sivert Höyem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sivert-h-yem
Deel dit artikel: