Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij mag dan al een paar jaartjes de band van zijn broeders verlaten hebben, op tweede soloplaat Strangers doen The Felice Brothers haast vrolijk mee. Simone Felice klinkt niet zoals broer Ian als Bob Dylan, maar binnen een paar seconden komt in de te makkelijke, opgewekte opener 'Molly-O!' met "baby blue" de eerste verwijzing langs. Zo verwijst het album rijkelijk naar de jaren zestig en zeventig. Vervang in 'If You Go to LA' bijvoorbeeld de ene kuststad door de andere - die waar ze bloemen in hun haar dragen.
Na deze easy listeners laat Simone Felice meer eigen smoel zien in songs die teruggrijpen op zijn bewogen leven en die gaan van de geboorte van zijn dochter tot strijd en dood. In het beste geval leidt dit tot gedragen liedjes met ruimte voor experiment, zoals 'Running through My Head' en 'Heartland' met hun dragende, lichtdwarse drums. Vaker ligt de emotie er nogal zwaar op ('Our Lady of the Gun') of worden de harmonieuze koortjes van zijn broers, leden van The Lumineers en singer-songwriter Leah Siegel 'shalala'-stoplappen ('Gettysburg'). Het is te hopen dat Simone Felice niet alleen in overvolle samenzang maar ook in ellendige tijden het nodige aan zijn familie en vrienden heeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/simone-felice/strangers-8013/24962/
Meer Simone Felice op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/simone-felice
Deel dit artikel: