Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bluesmannen van zulk soort kaliber kom je nog maar weinig tegen. De achtentwintigjarige Simon McBride levert een fantastisch debuut af. Op de leeftijd van vijftien werd hij door Guitarist Magazine uitgeroepen tot "Young Guitarist of the Year". De Ier met de wilde haren is een gitaarvirtuoos van de hogere orde.
Afgemeten gitaarsolo's maken het album bluesswingend tot op het bot. Eigenlijk klinkt Rich Man Falling te professioneel en vooral te compleet om een debuut voor te stellen. Van harde bluesrock gaat het album naar prachtig rustigere nummers. Bij het gecoverde 'Be My Friend' van Free komt zijn bluesstem het best tot zijn recht. Zijn stemgeluid past misschien nog beter bij het melodramatische nummer dan die van Paul Rodgers.
Met invloeden van funk, soul en een snufje Bonamassa is het album goed uitgebalanceerd en luistert het heerlijk weg. Dit geldt ook voor de niet standaard bluesliefhebber. Zijn nummers zijn toegankelijk voor een groter publiek en dit heeft gelukkig geen negatief effect op het album. McBride speelt soms een klein beetje in op het grotere publiek, maar dit levert vaak een beter nummer op dan 'Devil Woman', waaraan je hoort dat dit het meest introverte nummer op de cd is.
McBride is met zijn relatief gezien jonge leeftijd een aanwinst voor de muziekwereld. Van dit album is met volle teugen te genieten. De Ier schrijft zijn nummers zelf, speelt hoofdgitaar en produceert zijn nummers zelf: en dit is te horen. Simon McBride doet geheel zijn eigen ding en de vergelijking met Rory Gallagher heeft dan ook eigenlijk alleen maar nut omdat het beiden Ieren zijn. En met 'Standing Still' wordt het gehele album zo goed getypeerd dat luisteren nog het enige is dat je moet doen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/simon-mcbride/rich-man-falling/17727/
Meer Simon McBride op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/simon-mcbride
Deel dit artikel: