• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Simon Joyner | Grass, Branch & Bone

Diep gezonken in melancholie.
LP, Woodsist/Konkurrent

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 29 mei 2015

Het is zeker niet helemaal ondenkbaar dat Simon Joyner ergens achter zijn huis in de wildernis een kleine schuur heeft gebouwd van drijfhout en kippengaas, waar hij tot laat in de avond zich van alles en iedereen afzondert, om zijn songs te schrijven en op te nemen. Zoveel albums heeft deze zonderling gemaakt, dat het eigenlijk niet meer op één hand is te tellen. Het moet ook fantastisch zijn, om als muzikant bijna ongelimiteerd platen uit te brengen, zonder dat je je druk hoeft te maken om verkoopcijfers. Althans, zo lijkt het soms.

Misschien is de werkelijkheid toch allemaal net even iets anders, maar als je hem zo relaxed en diep gezonken in melancholie hoort zingen, zou je echt zweren dat de singer-songwriter uit Nebraska haast onaantastbaar is. In de vocalen hoor je duidelijk de koelte van Lou Reed, het duistere van Leonard Cohen en het troosteloze van Townes van Zandt. "No one sings in my dreams," weerklinkt het bijvoorbeeld in de slepende en dromerige ballad 'In My Drinking Dream'. Op dat soort momenten snijden de woorden als scherpe messen door de ziel van de luisteraar.

Grass, Branch & Bone laat onweerstaanbare lonerfolk horen. Het is werkelijk prachtig om Joyner, een beetje als een oude cowboy in de hete zon, lichtjes te horen kreunen in 'Old Days'. Soms hoor je op de achtergrond zachtjes een drummer met borsteltjes, soms duikt ook een viool op of zingt een dame bijna geruisloos mee. Het is een album waar je even tot rust bij komt, dat je misschien ook even laat nadenken over het leven en de mensen om je heen. Als iemand zo dichtbij weet te komen, is het ongetwijfeld meer dan een geslaagde plaat.

http://www.kindamuzik.net/recensie/simon-joyner/grass-branch-bone/25987/
Meer Simon Joyner op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/simon-joyner