Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Doorbreken zullen deze mannen nooit, maar dat wil niet zeggen dat Silkworm geen interessante muziek maakt. Sterker nog, It’ll Be Cool werd geproduceerd door indielegende Steve Albini en dan moet je bijna wel iets interessants in handen hebben. Vanaf ‘Don’t Look Back’ is het album een feest van herkenning. De slordige gitaarstukken met zware basdreunen sleuren je zo begin jaren negentig binnen.
Toen was dit soort muziek vooral in de contreien van Seattle namelijk erg populair. In deze scène heeft Silkworm dan ook zijn wortels. De band begon in 1987 in Montana en verhuisde daarna naar Seattle, waar ze Steve Albini ontmoetten. Met hem namen ze het grootste gedeelte van hun platen op en dat hoor je.
Silkworm doet denken aan een poppy Pavement, de band heeft dezelfde nonchalance. En de ver van perfecte zangstem van Andy Cohen maakt ook van die rare uithalen. Voeg daarbij de tegendraadse popdeuntjes en het beeld is compleet. De teksten komen af en toe wel wat vreemd over. Vooral als Cohen in ‘Insomnia’ zingt over de slaapstoornis van Julius Caesar. Verder gaan sommige nummers gewoon te lang door. En die dreunende metaalachtige bas is misschien leuk voor een punkband, maar hier past het niet echt. Silkworm heeft met It’ll Be Cool echter best een coole plaat toegevoegd aan hun uitgebreide oeuvre.
http://www.kindamuzik.net/recensie/silkworm/it-ll-be-cool/8023/
Meer Silkworm op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/silkworm
Deel dit artikel: