http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Sightings | Absolutes

Een toppunt in de postmodernistische experimentele rock.
CD, Load

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 27 juli 2003

Postmodernisme. Kent u die filosofische stroming? En in de muziek? In de rock?

Postmodernistische experimentele rock. Sightings is een band die volgens dat idee werkt. Knippen, plakken. Delen, vermenigvuldigen. Idiotie? ABSOLUUT! Dwangbuizen en eenzame opsluiting? Dat niet, want de pracht die daarin schuilt… een waarheid, maar waar dan?

Absolutes is een hels inferno en vernietigt alles in de wijde omtrek: rokende versterkers, verkrachte snaren, verpulverde microfoons. Dit is rock-'n-rollmuziek binnenstebuiten gekeerd. En dat voelt niet heel lekker. Dit is deconstructivisme tot op het bot; zo klinkt het en zo denken je oren erover. Dit knarst, dit piept, dit zijn vingernagels langs een schoolbord. Dit is culminatie en cataclysme. Dit is het toppunt van de premisse: zonder zwart geen wit. Dit is anti-muziek tot de macht weet-ik-veel-hoeveel. Dit laat Lou Reed's Metal Machine Music ver achter zich; vergeleken bij Absolutes is die dubbel-LP niet meer dan een opmaat, een prelude. Dit laat zelfs noise-terroristische groeperingen als Einstürzende Neubauten en Cabaret Voltaire als popmuziek klinken.

Losse delen, niet eens flarden, feedback, gierende snaren, ongeleid als in 'Infinity of Stops'. En opeens vind je zelfs 'Anne Mae Wong', een nummer met structuur… terwijl zelfs Sonic Youth's meest extreme experimenten verbleken hierbij. Hoever kun je na Metal Machine Music en Yoko Ono nog gaan? Verder, veel verder! Je zou er bijna een bonus op zetten als iemand deze plaat van start tot einde uit zit.

Als kunstwerk, als statement, als muzikaal filosofisch postmodernistisch traktaat is het zeer geslaagd. Negenennegentig komma nog wat procent van de mensheid zal me wel voor waanzinnig verklaren, maar Sightings komt met Absolutes dichterbij de kern van de rock-'n-roll dan menig gehyped kutbandje. Dit is het echte werk. Rauw en puur, en muziek zal nooit meer hetzelfde klinken na deze ervaring. Moe maar voldaan, doe ik de CD er nog maar eens in. Beter wordt het namelijk niet, makkelijker ook niet. Maar die kern is wel heel, heel mooi. In al zijn abstractie, ruis, piep/knars en oorpijn.

Zei Rorty niet eens: "De waarheid doorgronden is een utopie"? Sightings' Absolutes klinkt als zijn Utopia. Dichterbij het nulpunt heerst stilte…