• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Shivaree | Who's Got Trouble

Zinnenprikkelende schoonheid met donker randje.
CD, Zomba/V2

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 30 april 2005

Ambrosia Parsley, het kloppend hart van Shivaree, kreeg niet alleen een bijzondere naam toebedeeld, ze ziet er ook gewoon beeldig uit. Maar bovenal is Ambrosia gezegend met een geweldige stem, die je op Who's Got Trouble meermaals de adem dreigt af te snijden, om nog maar te zwijgen van de talloze andere neveneffecten. Amper één draaibeurt was immers voldoende om ons denkbeeldige lot eeuwig aan dat van Parsley te verbinden. Tegen de verleidelijke en fluweelzachte manier waarop zij de songs kleur en intimiteit geeft, is immers geen enkel viriel heerschap bestand. Niet dat we elke dag met een stijve lopen, maar de frêle schone heeft onze hormonen wel aardig op stang gejaagd! Oh ja, muzikaal schuifelt het Amerikaanse trio rond in de schemerzone tussen omfloerste rock, weemoedige alt. country, jazz noir en gedegen flarden Tin Pan Alley.

Het mag een wonder heten dat de Newyorkse band er tot dusver niet in geslaagd is om door te stoten naar de topliga van het internationale songschrijversgilde. Hun debuut I Oughtta Give You a Shot in the Head for Making Me Live in This Dump mocht dan pure grammaticale horror zijn voor de schrijvende muziekpers, de plaat piekte wereldwijd wel naar meer dan een half miljoen verkochte exemplaren. Het drie jaar oude Rough Dreams was al even begeesterend, maar wegens een juridisch steekspel werd de plaat resoluut van Amerikaanse bodem gebannen. Niet getreurd echter, want niemand minder dan Quentin Tarantino reikte de groep een helpende hand door 'Goodnight Moon' op te eisen voor de soundtrack van Kill Bill 2. Het blijft vooralsnog vergeefs wachten op de definitieve doorbraak in Europa, al zijn de zaaltjes van nauwelijks een paar honderd man misschien net diegene waarin de broze muziek van Shivaree het best tot haar recht komt.

De wanhopige, kristalheldere stem - Billie Holiday en Rickie Lee Jones zijn vaak genoemde referenties voor Ambrosia Parsley - is één ding, maar ook tekstueel nijpt ze nu en dan eens stevig onder de gordel. Zo wordt de regering-Bush geslachtofferd in 'New Casablanca", terwijl 'Mexican Boyfriend' de rekening vereffent met een gewezen minnaar. Het met een vleugje strijkers gelardeerde 'Little Black Mess' tovert eveneens een gekwelde ziel tevoorschijn en ook elders maakt Parsley schoon schip met haar verleden, al blijven haar woorden nooit gespeend van enige humor.

Muzikaal is het vooral Danny McGough (keyboards en percussie) die zijn stempel op de songs drukt. Dat de man ten tijde van Mule Variations op de loonlijst van Tom Waits prijkte, heeft op Who's Got Trouble zijn sporen nagelaten, getuige songs als 'Someday' en het bloedstollend mooie 'Lost in a Dream'.

'The Fat Lady of Limbourg' is een dwarse, maar erg geslaagde interpretatie van de gelijknamige Brian Eno-song. De grofkorrelige pop van 'I Close My Eyes' had vervolgens niet alleen Tarantino, maar ook Sergio Leone diensten kunnen bewijzen en het machtige slot 'I Will Go Quietly' is zo'n nummer waarbij het traanvocht elke moment kan gaan stromen.

Conclusie: Who's Got Trouble is niets minder dan ontwapenend, betoverend en majestueus en baadt in dat soort schoonheid waar we willens nillens voor in zwijm vallen. Ambrosia, onze deur staat altijd open!

http://www.kindamuzik.net/recensie/shivaree/who-s-got-trouble/9364/
Meer Shivaree op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/shivaree