Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De terugkeer van het collectief dat zichzelf graag opsluit. Dat is tenminste wat dit 13-koppige ensemble pleegt te doen om muziek te maken: ga naar een of andere verlaten schuur, neem wat opname-materiaal mee, slaap een hele poos niet, gebruik wat geestverruimende middelen, en neem dan je instrumenten ter hand. En dan zijn er ook nog platenmaatschappijen die het uitbrengen. Zie ik hier in Nederland niet zo snel gebeuren.
In Montreal kan dit natuurlijk wel. Daar is weird doen tot kunst verheven, en hebben ze genoeg labels om alle gekte uit te brengen. set fire to flames - kleine letters - doet het met Alien8, en heeft hier in Europa een licentie bij 130701, een sublabel van Fat Cat. De band, waaronder minstens vijf leden van Godspeed etc., bracht in 2001 al hun schitterende, maar erg Godspeed-achtige Sings Reign Rebuilder uit, en brengt nu eigenlijk twee albums in een keer uit. En op een paar passages na kun je de Godspeed referentie vergeten. set fire to flames doet het, hoewel ze zichzelf dus weer opsloten en zo, nu toch duidelijk anders. Op deze dubbel-cd wordt aanzienlijk minder als voltallig collectief gewerkt, en meer en meer als gelegenheidsduo's, -trio's en -kwartetten. Heerlijk natuurlijk, zo'n vrijheid, maar leidt dat dan tot een substantieel resultaat? Of is het allemaal te vrijblijvend?
Ligt er natuurlijk wat je wil horen. Liefhebbers van de orkestrale dynamieken op hun eersteling zullen hier bedrogen uitkomen. telegraphs in negative / mouths trapped in static is veel fragmentarischer, veel meer gericht op sfeerschetsen en vrije improvisatie. Daarmee wordt de lat voor de luisteraar meteen een stuk hoger gelegd, want makkelijk in het gehoor liggend wordt het op deze schijfjes nergens. Natuurlijk, bij pure impro is het gevaar groot dat de ene passage wat korter mocht zijn - 'fukt perkusiv / something about bad drugs, schizophrenics and grain silos...' - en de andere langer - 'your guts are like mine' -, maar vreemd genoeg hebben de mannen en vrouwen het goed weten te doseren. Dat leidt dan tot mooie stukken als 'déja, comme des trous de vent, comme reproduit', 'tehran in seizure / telegraphs in negative' en het lange 'sleep maps'. Sfeer is het toverwoord, en die sfeer meandert tussen gejaagd, dromerig, weids en vooral verontrustend. Het is die verontrustende sfeer die bepaalt dat dit dubbelalbum voor velen moeilijk toegankelijk zal zijn. Dit album vereist een investering van de luisteraar. Een investering die uiteindelijk wel volledig wordt waargemaakt. Prijsnummer moet wel het kwartier-durende 'in prelight isolate' zijn: beginnend met een afwachtende gitaartokkel die doet denken aan een Morton Feldman compositie, neemt een angstaanjagende drone het langzamerhand over. De ijle, hoge viool tonen zorgen voor een verontrustend effect zonder weerga. Zonder twijfel het mooiste stuk muziek dat dit jaar is uitgebracht.
En zo kan het dus dat wat een nogal vrijblijvend experiment leek, toch tot grote hoogten geeft geleid. Dat set fire to flames nog maar lang zichzelf blijft opsluiten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/set-fire-to-flames/telegraphs-in-negative-mouths-trapped-in-static/3041/
Meer Set Fire To Flames op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/set-fire-to-flames
Deel dit artikel: