Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De trouwe lezer is het wellicht niet ontgaan: ik ben de laatste jaren nogal fan geworden van Dirk Serries. De Belgische geluidskunstenaar vertoefde veelal in drone- en ambientregionen, maar is het afgelopen jaar op geheel eigen wijze de wereld van de jazz en improv ingedoken. Dit jaar heeft hij solo en in samenwerkingsprojecten meer dan vijftien albums gemaakt en die variëren van 'heel goed' tot 'fabelachtig' en 'geniaal'.
Ook dit album, een 44 minuten durende improvisatie met naast Serries op gitaar Colin Webster op saxofoon en Martina Verhoeven op contrabas, is weer meer dan alleen maar mooi. Het trio speelt subtiel met texturen en drones, en maakt er een totaal eigen vorm van vrije jazz van. Serries onthoudt zich van ambientsferen en maakt het geluid liever scherp en ongemakkelijk hoekig. De contrabas van Verhoeven is soms al even puntig, al wil die ook nog weleens de diepte in gaan voor een langer aangehouden klank. Webster keert zijn sax op relatief zachte wijze compleet binnenstebuiten; soms met aanhoudende boventonen, dan weer met dissonante exploraties op de vierkante millimeter.
Cinepalace is de volle 44 minuten lang een enerverende trip; machtig mooi maar nooit gemakkelijk. Dit is pittige kost, volledig in het improv-idioom geschreven, maar dan wel op geheel eigen wijze. Het is meer dan te prijzen dat Serries zo uit zijn comfort zone durft te stappen, zeker als het zo mooi en indrukwekkend uitpakt als hier.
http://www.kindamuzik.net/recensie/serries-verhoeven-webster/cinepalace/26466/
Meer Serries Verhoeven Webster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/serries-verhoeven-webster
Deel dit artikel: