Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Misschien komt het omdat Cahoone ooit met drumstokjes speelde in de populaire rockband Band of Horses en dat men bij Sub Pop - na het verschijnen van Cahoones titelloze miniplaat uit 2006 - wellicht zoiets had van: dat houthakkersrokje krijgen we wel uit. Niet dus!
Qua label zit Sera Cahoone dus niet helemaal op de juiste plek: Only As the Day Is Long is ongetwijfeld meer traditionele country dan (gelaagde) pop. Een melancholisch banjohupje heeft in bijna alle nummers een verplicht rolletje. Het repertoire is degelijk genoeg om zich te meten met een groep als de Cowboy Junkies.
Jammer alleen dat de tien in donkere romantiek gedompelde nummers op dit album nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. Cahoones treurige stemgeluid neemt je meteen in een wurggreep. Pas bij het zevende en veel minder monotone nummer 'The Colder the Air' krijg je eventjes wat lucht toegediend. Daarna gaat de huilbui weer verder. Eindeloos lijkt die te duren.
De gotische americana van Sera Cahoone is samengevat braaf en repetitief. Voor een groot deel is het gebrek aan variatie op Only As the Day Is Long te danken aan het spanningsloze stemgeluid van de gastvrouw, maar ook de bandleden verdienen een schop onder de kont. Jammer, want alle juiste ingrediënten voor herfstige countrymuziek zijn wel degelijk aanwezig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sera-cahoone/only-as-the-day-is-long/16973/
Meer Sera Cahoone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sera-cahoone
Deel dit artikel: