• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Seesaw | Violent Elegance

Hooghartig wanproduct dat wegzinkt in een zelfgeschapen stinkend moeras.
CD, Transformed Dreams/Konkurrent

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 25 april 2003

Een biografie die zo hoog van de toren durft te trompetteren als die van Seesaw wekt even hoge verwachtingen. Bij deze de band zijn deze verwachtingen de muziek toch al vooruitgesneld omdat de landelijke pers niet minder dan zeer lovend over dit kwintet gesproken heeft. Helaas voor Seesaw kom ik met pijn en moeite niet veel verder dan een eervolle vermelding voor het smaakvolle artwork van de cd. Wat er op het schijfje staat is van dermate bedroevende kwaliteit dat ik me werkelijk afvraag hoe diep de Nederlandse rockmuziek gezonken zou moeten zijn, als dit bejubelbaar is. En dat ís die rockmuziek dus helemaal niet! Waar hebben we het dan eigenlijk over?

Seesaw is een bandje dat wel wat weg heeft van groepen uit de 4AD hoek, misschien soms wel iets van The Pixies hoopt te hebben en verder nog niet de voeten van experimentele Goden Sonic Youth zou mogen wassen. Er hangt heus waar wel een aparte sfeer van ingetogen spanning over dit plaatje. Maar het lijkt er toch meer op dat dat komt door onvermogen om ‘los’ te gaan dan door bewust gekozen koers. Als een nummer een climax dreigt te krijgen, zoiets om heerlijk bij uit de pan te swingen of ‘rocken’ verzandt het geheel steeds in ellenlang geëtter met fuzzy gitaartjes die bespeeld worden alsof de gitaristen net twee weken les hebben gehad en met moeite slag kunnen houden. Nee, mensen, dit is niet wat Sonic Youth zo bijzonder maakte! Het was niet het niet kunnen spelen en daarmee weg komen: het was een combinatie van onkunde en ongebreidelde experimenteerdrift in het sonische wat hun uitzonderlijke kracht vormde. Dit wanproduct met zang die, hoewel op zich prima (beetje Breeders-achtig? Maar dan niet eens vals!), de algehele malaise alleen maar verder versterkt, zinkt weg in een zompig moeras waar geen leven is boven de verstikkende gassen van zo graag gewild, maar zo verdomd weinig gekund.

Waar is dan dat ‘triest tegenover lust’? Dat ‘rauw tegenover kwetsbaar’? ‘Koud tegenover passievol’? Verdronken in allesverzwelgende middelmatigheid walgkabbelt deze geweldelijke elegantie voort, waarbij een extreem noisy en atonaal nummer getiteld ‘Dramaqueen’ je nog een kort moment de tijd geeft om adem te happen. De volgende golf bagger komt er helaas alweer aan. Deze plaat is mijlenver onder zee verdwenen. Een zee waarop in de verte aan de horizon de oceaanstomers van Sonic Youth en The Velvet Undergrond (zo zou dit live klinken?) nog steeds fier de baren trotseren. “Ik worstel en kom boven?” Het is te hopen voor Seesaw, want een worsteling kan best interessant geluid op leveren, maar een banale stoeipartij klinkt al gauw beter dan Violent Elegance.

http://www.kindamuzik.net/recensie/seesaw/violent-elegance/2945/
Meer Seesaw op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/seesaw