Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vooroordelen aan de kant! Want zoals Sean Riley & The Slowriders op dit album bewijzen, zijn ook Portugezen prima in staat om overtuigend klinkende, op Amerikaanse leest geschoeide rootsrock te maken. En waarom zouden ze dat ook niet kunnen, moet je jezelf eigenlijk afvragen wanneer je bedenkt dat elders in Europa tal van soortgelijke combo's actief zijn.
De selectie van het viertal voor Eurosonic 2011 was dan ook niet meer dan verdiend. Dat de band niettemin in het overweldigende festivalaanbod ondersneeuwde is een ander verhaal.
Dat van Sean Riley & The Slowriders zelf begon eerder deze eeuw in Coimbra, een stad die vooral bekend is als centrum van het Portugese levenslied, de fado, en als zetel van een van de oudste universiteiten van Europa. Afonso Rodrigues, Riley's echte naam, was bij het radiostation van die universiteit dj, schreef daarnaast zelf liedjes en besloot met twee gelijkgestemde zielen annex collega-radiomakers een band op te richten.
Voor hun eerste album, Farewell, werkten de drie samen met de in Portugal woonachtige Nederlandse producer en opnametechnicus Wout Straatman. De plaat verscheen in 2007 en kreeg in eigen land een goede ontvangst. Zo goed zelfs dat de kleurrijke Amerikaanse cultproducer Kim Fowley wel wat zag in een samenwerking en de band uitnodigde om met hem een album op te nemen.
Die samenwerking kwam er niet en dus bleven de Portugezen in eigen land om, inmiddels aangevuld met een extra bandlid, in de even buiten Lissabon gelegen Valentim de Carvalho-studio hun tweede album op te nemen.
Daarop staan twaalf door Riley geschreven en door de gehele band gearrangeerde nummers die qua instrumentatie en klankkleur helemaal passen in het stramien van de americana. Songs met een kop en een staart, gezongen door Riley met Amerikaanse knauw op een manier die hier en daar doet denken aan de lijzige voordracht van Grant Lee Philips.
En songs ook met teksten die vaak geschreven zijn vanuit het perspectief van de niet helemaal lekker in zijn vel zittende 'outsider'. Misschien zit die jas Riley en de zijnen als gegoten, maar het zou jammer zijn wanneer ze buiten Portugal, alleen wegens genoemde vooroordelen, aan de kant moeten staan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sean-riley-the-slowriders/only-time-will-tell/21187/
Meer Sean Riley & The Slowriders op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sean-riley-the-slowriders
Deel dit artikel: