Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Spaans, maar zonder het spreekwoordelijke temperament. Dat zou ook niet passen bij de muziek. Schwarz, de band in kwestie hier, is niet van het explosieve soort, maar kiest voor een meer sfeervolle, af en toe shoegazer-achtige aanpak. Niet dat dat in het begin zo lijkt, want de openers 'Gasoline' en 'The Impossible Dream' zijn heerlijke fuzzy (gitaar)pop liedjes, waarbij de tweede bepaald niet zou misstaan bij The Posies. Ook het titelnummer is eigenlijk pure pop te noemen, maar laat op het eind plots de andere kant van Schwarz zien, middels een psychedelische, lawaaierige climax. Daarna is het vooral de postrock kant die de overhand neemt, zoals in het schaamteloos afwisselende 'Peppermint’ waar zachte (met schitterende mellotron!) en harde stukken elkaar afwisselen, om uiteindelijk compleet de ruimte in te schieten in de razende spacerockfinale. Mooi hoor. Het rariteitenkabinet 'I Belong To The Winter' is met loungy orgeltjes en theremin klanken doorspekt en is best leuk te noemen, maar kan niet op tegen de zomerse melancholie van 'Glad Of Being Sad' (horen we daar Motorpsycho?). Hoofdprijs gaat echter naar het alweer weemoedige 'Say Goodbye With A Kiss': negen minuten lang een soort Mogwai met hartenzeer. Goede plaat!
http://www.kindamuzik.net/recensie/schwarz/cheesy/2550/
Meer Schwarz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/schwarz
Deel dit artikel: