• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

School of Seven Bells | Ghostory

Zwoele flirt tussen zweverige electropop en Madchester.
CD, Full Time Hobby/PiaS

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 03 maart 2012

Een kwartaal na het verschijnen van de tweede plaat, Disconnect from Desire, verliet Claudia Deheza om persoonlijke redenen de dromerige electropopband School of Seven Bells. Tweelingzus Alejandra en het andere kernlid, Benjamin Curtis, gingen door. Bijna twee jaar later verschijnt opvolger Ghostory. Een heuse conceptplaat over een vrouw genaamd Lafaye, die haar geesten probeert te beteugelen.

Het verhaal past prima in het straatje van School of Seven Bells, dat graag flirt met symbolen, mythen en mantra's, om betekenis te geven aan een wereld vol complexe emoties. De hoes van hun tweede plaat bijvoorbeeld, sierden ze op met een sigil, een symbool dat spirituele kracht geeft. Toch trappen ze niet in de val die veel conceptplaten tot zware kost maakt. De muziek gaat namelijk niet ten onder aan de eigen dadendrang. De teksten zijn weliswaar vaag, maar niet gezwollen of pathetisch.

Een positief punt van een conceptalbum nemen ze wel mee, want Ghostory is de eerste plaat van de band die klinkt als een geheel. Daarbij blijven ze wel variëren, tussen ambient, electropop, shoegaze en dance. En wat ze op Disconnect from Desire al inzetten, werken ze op deze plaat nog verder uit: de kunst van het weglaten. De shoegaze-invloeden zijn niet helemaal verdwenen, maar de plamuur is dun zodat er ruimte komt voor wavebassen en een verhoogde dansbaarheidsfactor.

De stap voorwaarts zit hem in dat laatste. School of Seven Bells klinkt in de twee afsluitende nummers alsof het net thuiskomt van een Madchester ravereünie. Met losse en zeer opzwepende beats doen ze denken aan The Stone Roses en Inspiral Carpets op hun dansbaarst. Fijne bas- en gitaargrooves doen er nog een schepje bovenop, de vluchtige en licht erotiserende zang van Deheza maakt het af.

'White Wind' en 'When You Sing' staan zo garant voor volle dansvloeren in clubs die verder kijken dan hun muzikale neus lang is. School of Seven Bells maakt met Ghostory zijn beste plaat tot nu toe. Met zowel etherische droomklanken als opzwepende Madchesterdance die niet te zwaar op de maag liggen, heeft de band het onverminderd in zich om een groter publiek aan te spreken.

http://www.kindamuzik.net/recensie/school-of-seven-bells/ghostory/22611/
Meer School of Seven Bells op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/school-of-seven-bells