http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Schneider TM | Skoda Mluvit

Hoe een dip kan leiden tot iets moois.
CD, City Slang/Cooperative Music

Tekst: Wilko van Iperen

Publicatiedatum: 26 april 2006

Zoomer, het voorlaatste album van Schneider TM, brachten Dirk Dresselhaus en de zijnen de gehele wereld rond. De vrolijke electropop van Dresselhaus deed het goed op alle werelddelen, maar reizen brak hem uiteindelijk op. Het lange succesvolle touren, het-avond-aan-avond doorfeesten en de nodige geestverruimende middelen zorgde voor een post-tourdip. Niet zozeer eentje waarbij hij instortte van de oververmoeidheid, maar wel eentje waarbij hij bij thuiskomst in een gat van stilte viel.

En toen ging alles fout: behalve die leegte, ook nog een verbroken relatie en een motorongeluk. De wet van Murphy, 'so to speak'. Het resultaat van die ietwat lastige periode is Skoda Mluvit, vrij vertaald ‘gewoon doorgaan’. Wijze woorden van z’n oma, die nu de titel van z’n nieuwste album vormen. Doorgaan doet Dresselhaus waarschijnlijk nu pas, want Skoda Mluvit is een stuk donkerder dan z’n doorbraakalbum. Er zat ‘m duidelijk iets dwars, en dat moest eruit.

Laten we beginnen met wat hetzelfde is gebleven. Lichtverteerbare electropo met doordachte ritmes (Skoda Mluvit ), grappige teksten (Pac Man/Shopping Cart) en een eclectische instelling (Vodou). Met andere woorden, het blijft een heerlijke mengelmoes van avant-garde pop, electro-drones, krautrock en left-field hiphop, terwijl toch vooral het liedje centraal blijft staan. (Alhoewel de mantra-achtige start van het album, More Time, door de eindeloze herhaling even een andere insteek van het album doet vermoeden.)

In tegenstelling tot z’n vorige album heeft de akoestische gitaar een grote rol toebedeeld gekregen. Veelal op de voorgrond, maar zelfs op de achtergrond zijn vaak ingeblikte gitaarsolo’s te horen. Skoda Mluvit heeft daarmee een akoestisch gevoel, maar dan wel één in mineurstemming. Daarnaast is er nog een verandering, en dat komt niet zozeer door het samenwerking met een rapper (zoals hij ook al eerder heeft gedaan), maar wel door de vele verschillende lagen in ieder nummer.

Nog meer dan in zijn eerdere werk lopen ritmes soepeltjes door elkaar. Op de achtergrond hoor je geklop op pannen, telefoons die afgaan, veelstemmig a-ritmisch achtergrondgezang, echo’s en meer trucjes die ‘close listening’ meer dan de moeite waard maken. De ene keer gaat Dresselhaus daar erg ver in door werkelijk van alles te gebruiken (The Blacksmith ), de andere keer is het zo subtiel dat het nummer (The Slide ) klinkt als een vroege ochtend in het regenwoud, inclusief al die kleine geluidjes die je je daarbij voorstelt.

"Ain’t life a ride ?", is de retorische vraag die gesteld wordt in het op één na laatste nummer. “Ja jongen, dat is het zeker weten”, ben je geneigd om te antwoorden. De lichtvoetige vorm van muziek kan de donkere ondertoon op Skoda Mluvit immers niet verhullen. Vervolgens gaat hij weer door met z’n grappige popcitaten: "everything is everything" en "get into the groove". Toch weer even op het verkeerde been gezet. Een fantastisch album.