• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Satyricon | The Age of Nero

Onheilspellend voortmeanderende riffs.
CD, Roadrunner/CNR

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 04 december 2008

The Age of Nero, Satyricons zevende album, klinkt als de herkansing van voorganger Now, Diabolical. Op die plaat opteerden Satyr en Frost een slepende midtempo, songgerichte aanpak die helaas nogal saai uitpakte. Door iets meer variatie en vernuft is het verder met dezelfde ingrediënten werkende The Age of Nero wél geslaagd.

Openingstrack 'Commando' en eerste single 'Black Crow on a Tombstone' zijn gewoon pakkende songs met goede refreinen. Niet bepaald een standaard gegeven in black metal. De gortdroge productie geeft de onheilspellend voortmeanderende riffs die de kern vormen van het Satyricon-geluid daarbij alle ruimte. Gezien de voorliefde voor minimalistische grooves is het niet vreemd dat Satyricon voor The Age of Nero heeft samengewerkt met mixer Joe Barresi, die eerder werkte met Fu Manchu en Queens of the Stone Age.

Ter afwisseling van de korte, tragere nummers dienen bijvoorbeeld 'Die by My Hand' en 'The Sign of the Trident'. Met hun blastbeats en speelduur van zeven minuten grijpen deze tracks terug naar het geluid waar Satyricon mee bekend is geworden, maar ze sluiten tegelijk ook naadloos aan op songs als 'Black Crow on a Tombstone'.

The Age of Nero is dus een goed uitgebalanceerde plaat, die vooral de meer riff- en groovegeoriënteerde metalheads zal aanspreken. Het geluid van Satyricon is tamelijk uniek; het enige dat enigszins in de buurt komt zijn de trage nummers van Slayer. Her is echter zo duister en spartaans dat het grote publiek, dat Roadrunner en eerder zelfs Columbia voor de band weggelegd zagen en zien, er waarschijnlijk niet in zit.

http://www.kindamuzik.net/recensie/satyricon/the-ago-of-nero/17828/
Meer Satyricon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/satyricon