Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Perry Farrell’s Satellite Party is het nieuwste speeltje van de muzikaal en ecologisch visionair uit Los Angeles. In een vorig leven nog zanger van Jane’s Addiction, nu vooral niet bescheiden terug met een nieuwe band waarin onder meer Nuno Bettencourt (Extreme) zitting heeft. Farrell slaagt er met zijn nieuwe supergroep in om muzikale feestvreugde te koppelen aan ecologisch bewustzijn. Dat bewijst hij ook eind juni in het Goffertpark in het voorprogramma van Pearl Jam waar de groep een goede indruk achterlaat.
Als we allemaal ons afval scheiden en lief voor elkaar zijn, zal de wereld een fijnere plek worden. Dat is zo ongeveer de boodschap van zanger/poseur Farrell. En daarna is het tijd om te feesten! Want muzikaal gezien wordt het leven gevierd op een manier zoals alleen hij dat kan.
Dat betekent uitbundige gebaren, funky slaggitaren doordrenkt in reverb en een up-tempo feestvreugde waarbij valkuilen als religie en politiek (Farrell’s andere paradepaardjes) vrijwel omzeild worden. Niet gek wanneer oud-Porno for Pyrosgitarist Peter DeStefanio, Thievery Corporation, zangeres Fergie en Flea en John Frusciante van de Peppers ook nog eens komen opdraven op het feest.
Dit levert ook regelmatig flauwe momenten op want de kwaliteit van de composities is niet overal hoog. Met de positieve nonsens van 'Only Love, Let’s Celebrate' komt de eeuwige positivo Farrell nog wel weg, maar het album kent ook een aantal inzakmomenten zoals het vlakke 'The Solutionists'.
Die plasmomenten staan echter in schril contrast met het overige materiaal dat toch weer sterk refereert aan Jane’s Addiction. Zoals de stamper 'Insanity Rains' en de fenomenale single 'Wish Upon a Dog Star' met een onmiskenbare Peter Hook op bas. Farrell schudt het uit zijn mouw alsof het allemaal niets is.
Het principe 'hoe meer zielen, hoe meer vreugde' werkt overwegend positief, behalve wanneer hij er letterlijk een ziel bijhaalt. Farrell heeft namelijk toestemming gekregen nieuw opgedoken vocale opnamen van Jim Morrison te gebruiken. Maar het duet 'Woman in the Window' is zelfs voor Farrell begrippen teveel over de top. En daarmee komt het feest dan ook abrupt ten einde. Maar leuk was het wel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/satellite-party/ultra-payloaded/15717/
Meer Satellite Party op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/satellite-party
Deel dit artikel: