http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Satellite 7 | A Son's Tribute

Klaar voor het grotere werk.
CDS, Eigen Beheer

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 04 oktober 2003

De Nederlandse gitaarrockband Satellite 7 speelde zichzelf in de kijker op vele festivals, semi-akoestische en dampende rockshows, en sleepte menig popprijs in de wacht. Het debuutalbum werd alom bejubeld en nu ligt er een fraai nieuw product voor me. Een CD-single met een grapje van de band: je krijgt in het dubbel-cd-doosje een lege CD-R erbij, om zelf muziek op te zetten? Of om een kopie op te maken, weet je wel: die ene waar je recht op hebt, voor gebruik in de auto of discman? Misschien ook wel om MP3's op te zetten van live-concerten, als die via de site beschikbaar komen.

Deze single werd op Lowlands ten doop gehouden. Het optreden heb ik door het overvolle programma niet gezien, maar na beluistering van deze drie nummers, begint het me wel te dagen dat ik iets gemist heb. Geproduceerd door Attie Blauw (die eerder werkte voor bijvoorbeeld Tröckener Kecks en Ellen ten Damme) en met hulp van Rollercoaster 23-lid René de Vries op toetsen en percussie, horen we hier een volwassen groep prima muzikanten. Met een bandgeluid in de hoek van de alternatieve rock; referenties als Radiohead, dEUS en Smashing Pumpkins passen aardig, maar Satellite 7's sound gaat zoveel kanten op, dat je daarmee de band tekort doet.

'A Son's Prayer', met zijn eerst nog een beetje Antwerps aandoende In a Bar Under the Sea-achtige sfeer, Stefan van Mauriks warme, zachte zang en vrij zwevende melodiegitaar die het hele nummer draagt, blijkt een spannend poprocknummer in de lijn van James Iha's solo-album Let It Come Down. Wat harder gaat het eraan toe in 'Like Pavlov to a Dog'; een track met niet alleen een geniale titel, maar ook een stuwende baslijn en weer het zomerse open, bijna frivole melodieuze geluid. dEUS komt in het begin van het slotnummer ('Perfect Shapes') weer langs. Op de achtergrond speelt De Vries een glansrol met sfeerimpressies uit de Wurlitzer en twinkelende pianoaanslagen. Wijdse elektrische gitaartonen en galmende bekkens ondersteunen de pure, licht onvaste zang; het wordt bijna een postrocknummer. En dan blijkt deze single met drie nummers in dik tien minuten gewoon te kort. We want more!

Satellite 7 heeft een mooie toekomst in het verschiet liggen. De wisselwerking tussen prima nummers en kraakheldere productie laat een Nederlandse band horen die klaar is voor de volgende, grotere stap. Een frisse, zelfverzekerde nieuwe wind met originele ideeën; daar willen we meer van horen. En dat zal vast en zeker gebeuren; met A Son's Tribute als voorbode van een nieuw compleet album.