Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tjonge. Wat een verandering van omgeving al niet kan doen. Muzikale duizendpoot Rob Mazurek (Isotope 217, Chicago Underground Duo, Mandarin Movie, onder andere) liet zijn Chicagoscene even voor wat het was en toog naar de Braziliaanse regenwouden om daar een huis te bouwen. Maar ja, omdat muzikaal bloed nu eenmaal kruipt waar het niet gaan kan, riep Mazurek gewoon even, samen met Braziliaanse percussionist Mauricio Takara, een nieuw project in het leven om de zinnen te verzetten. De laatste plaat van Chicago Underground Duo mocht dan al niet mis zijn, Sao Paolo Underground overtreft voorgenoemde op werkelijk elk denkbaar front.
Het titelnummer begint pesterig chaotisch: zes minuten schurende elektronica, wilde polyritmiek en dadaïstisch trompetgeschal, maar evolueert uiteindelijk in een soort subtiele onderwaterfreejazz. Het blijkt slechts een prachtige, spannende opmaat naar iets nog veel mooiers. Het spectaculaire Pombaral groovt groots en onverstoorbaar voort, en laat zich misschien nog wel het best omschrijven als het Braziliaanse halfbroertje van Coltrane’s Ole. De exotische trompetgroove wordt op een gegeven moment losgelaten om ruimte te maken voor atmosferische, gelaagde noise, om vervolgens weer met hernieuwde kracht terug te keren naar het thema. Simpelweg geniaal.
Zo is elk nummer weer een totale verrassing: de geheimzinnige, circusachtige electronica van Black Liquor, de kleurrijke sambajazz van Afrihouse, en het dromerige, uitgesponnen Olhossss... Allemaal is het even gelaagd, rijk, spannend, eclectisch en totaal tijdloos en maakt benieuwd wat Mazurek nog meer voor moois voor ons in petto heeft. Op het eindlijstje voor 2006 kan in ieder geval alvast een naam ingevuld worden. Viva Brazil!
http://www.kindamuzik.net/recensie/sao-paolo-underground/sauna-um-dois-tres/12645/
Meer Sao Paolo Underground op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sao-paolo-underground
Deel dit artikel: